De vrijheid van oorlog

Kent u de reclame van de nieuwste game? Ik zal het merk niet noemen. Dat maakt ook niet uit.  ‘The glorious freedom of total war’, wordt reclame mee gemaakt. Excuse me? De glorieuze vrijheid van totale oorlog? Vrijheid en oorlog. Wat hebben deze twee met elkaar gemeen? Als er een ding is wat mensen in slavernij brengt, dan is het wel oorlog. En nu maken we reclame voor de vrijheid van oorlog. Volgens mij is dit de slogan van terroristen.                      Milan van 6 jaar oud vraagt aan zijn moeder: ‘mama, mag ik even de glorieuze vrijheid van oorlog spelen. Iedereen z’n kop eraf blazen, dat is pas vrijheid.’ Hoe brainwash ik mijn kinderen.

                Het is een heel subtiele methode. Gewoon door de woorden oorlog en vrijheid aan elkaar te koppelen, en die blijven daar voor altijd in dat hoofdje zitten en de volgende keer dat ze het woord oorlog horen denken ze als eerste aan vrijheid.

                Welke slogans voor spellen kunnen we nog meer bedenken? Het grandioze pijnloze bommenveld? Of de knuffelbom? Of de zachte sublieme aanval? Of het liefelijke geweld? De lekkere messensteken?

               En die reclame dan ook gewoon uitzending op naschoolse tijden. Zodat Fientje net heeft geleerd dat een en twee is en als klap op de vuurpeil (om alvast in de nieuwjaar sfeer te komen) ook nog oorlog en vrijheid bij elkaar kan optellen. Knap hoor.        

                Ik keek vroeger naar de troetel beertjes. Troetel en beertjes. Ja, ik geef toe, je moet een beer ook vooral niet gaan troetelen, want beren zijn een van de sterkste dieren op aarde en de kans is dan groot dat je zelf een berenhap wordt. Maar het was wel een schattige serie. En de wasbeertjes, die beren die wasten helemaal niet, het waren namelijk helemaal geen beren, dus een erg educatieve functie had het niet, maar het was wel onschuldig. Of My Little Pony, het was helemaal niet jouw kleine pony en pony’s hebben ook helemaal geen roze staarten, maar je kon er geen oorlog mee voeren. Alhoewel de pony’s die je bij de Bart Smit kocht ook niet uitnodigden tot goed gedrag, want je kon de staart zo uit de kont van de pony trekken om hem te laten groeien, wat toch ook weer een beetje op dierenmishandeling lijkt.

                Maar wij begrepen dat nog als kind, want de tekenfilm leek niet op de echte wereld. Maar was een echte getekende wereld. Tegenwoordig moet het zoveel mogelijk op het echte leven lijken, zodat oorlog en vrijheid ook echt bij elkaar lijken te horen. En dat is niet zo. Nog even voor de duidelijkheid.