De Olympische lijken Spelen

De bouw van de voetbalstadions in Brazilië heeft al zo’n zes levens gekost. In Rusland is een dorp compleet van de bewoonde wereld afgesneden door de bouw van skipistes voor de winterspelen. Hoeveel doden daar nog gaan vallen is nog onbekend.

                Vroeger, in oude tijden, werden de lijken gelijk mee gemetseld met de bouw. Zo zitten er in de piramides in Egypte heel wat lijken verstopt. En in Rusland is dit fenomeen ook zeker niet onbekend, want de weg uit het o-zo bekende Siberië is geplaveid met botten van overleden gevangenen.

                We hebben natuurlijk ook lijken als kunst gezien in de expositie Body Worlds. Waar opgezette lichamen van mensen tentoon gesteld zijn. En er staan nog zo’n 1100 liefhebbers op de lijst die na hun dood wel ontdoen willen worden van hun velletje om in hun favoriete standje bewonderd te worden.

                En wat te denken van de gladiatoren spelen of bij de oude Olympische Spelen waar doden zeker niet ongewoon waren. Of het stieren rennen in Pamplona, Spanje. Waar ieder jaar nog doden vallen.

                Maar de tijd waarin we lijken chique vinden moet nog komen. Of hadden de Vikingen dat al uitgevonden toen zij helmen maakten van borstplaat?

                Ik zou zelf in ieder geval niet graag over lijken heen skiën naar mijn gouden overwinning toe. Of een balletje trappen op een grasveld gelegd op schedels. Straks trap je de verkeerde ‘bal’.

                De regeringen gaan in ieder geval wel over lijken. En de spelers straks waarschijnlijk ook.

Vuurwerkzones

 Twee derde van de Nederlanders wil dat vuurwerk alleen nog door gemeenten wordt afgestoken met Oud en Nieuw en niet meer door de gewone burger. Ze hebben genoeg van de verwondingen en de overlast.

                Maar een derde zegt: het is traditie. En kom niet aan onze tradities, zegt het nuchtere Nederlandse volk. En ik zeg: als de gemeente vuurwerk afsteekt dan is er toch nog steeds ruimte voor de traditie. Of ben ik nou gek? Niet zo’n strek argument dus.     

                Het tweede argument, uit de Tweede Kamer afkomstig, is dat als je vuurwerk verbied het in de illegaliteit beland en het daardoor alleen maar zwaarder en duurder zal worden. Daar heeft Nederland wat mee, met die illegaliteit. Drugs moeten openbaar, seks moet openbaar en dus moet vuurwerk ook maar openbaar. Want blijkbaar valt dat op precies dezelfde lijn. Geen drugs, seks en rock ’n roll. Maar drugs, seks en vuurwerk. Want ja, de polonaise is natuurlijk geen rock ’n roll. En dus maken wij er maar vuurwerk van.

                Of je nu voor of tegen bent (en ik ben tegen vuurwerk) vuurwerk krijg je toch. Of het nu door professionals wordt gedaan of door de amateur die een eenjarig avontuurtje beleefd en het het volgende jaar moet afsteken met een hand.

                En kijk, als je het illegaal maakt heeft het ook nog een voordeel, namelijk, je ziet gelijk wie er illegaal heeft afgestoken of niet: degene met een ledemaatje minder.

                Sommige gemeenten bieden nog een optie. Een vuurwerkvrije zone. Bijvoorbeeld bij een bejaarden tehuis. Goed idee. Zo lijkt het. Maar dat betekend dat je dus ook zones hebt waar speciaal vuurwerk afgestoken mag worden. Een zone waar je onbelemmerd je ledematen mag verliezen of je nu die van je buurman meeneemt of niet, dat maakt niets uit, het mag allemaal in de vuurwerkzone.

                Ik stel mij een soort oorlogsslagveld voor waar de ledenmaten met regelmaat de lucht in gaan om even later weer neer te storten op de aarde en een veld ontstaat bezaaid met afgeschoten handen en voeten en oren en ogen en neuzen en plukken haar en wat je graag nog meer kwijt wilt.

                Maar als we dit instellen, en dit doen we met de reden dat mensen zelf verantwoordelijk zijn voor wat ze doen, dan wil ik daar wel het volgende aantoevoegen. Als we dan toch zo verantwoordelijk en volwassen zijn, dan moet je ook je eigen rotzooi opruimen. Dus handjes van de vloer, mensen.

                

Mannenrevolutie

De superheld is in de jaren heel wat geëvolueerd. Van houterig Thunderbird poppetje tot spinnenweb schietende stripheld tot goddelijke animatie. Maar de superheld is heldhaftiger dan ooit, sterker dan ooit en, blijkbaar, schoner dan ooit. Mr. Muscle en Mr. Proper.

                Hiermee is de status van superheld drastisch veranderd. Waar je vroeger nog hele steden en op een drukke dag zelfs de hele aarde moest redden, hoef je nu niets meer dan een huishouden van bacteriën te redden. Easy peasy zou je zeggen.

                Toch heeft onderzoek uitgewezen dat bacteriën sterker en slimmer zijn dan ooit. Je hebt vast wel gehoord dat bacteriën bijvoorbeeld al bijna immuun voor antibiotica zijn. Dus het lijkt erop of de last van de superheld zich van macro naar meso naar micro niveau heeft moeten verplaatsen. Hiermee bedoel ik te zeggen, dat onze superheld eerst heeft moeten oefenen op de gehele aardbol, daarna het met steden moest doen, toen mensen en nu, als hoogtepunt van zijn carrière, de bacterie en ander bijkomend vuil.

                Is het je ook opgevallen dat hij van outfit is veranderd? Waar vroeger de superheld een weelderige haardos met zich meedroeg heeft hij nu a la Bruce Willis een kaal hoofd. Toch jammer, want dat was namelijk het meest uitzonderlijke aan de superheld. Kijk maar naar James Bond, hij ontploft, word beschoten, springt over treinen, vliegt door de lucht en aan het einde zit zijn haar altijd goed. Dat maakte een held tot een superheld. Laten we maar zeggen dat hij nu een ander ding heeft. Ondanks alles blijft zijn smetteloos witte pak altijd wit. Geef mij de haardos maar.

                Wat hem ook bijzonder maakt is dat de tegenwoordige superheld in de reclames wordt bestuurd door de vrouw. Dit was natuurlijk altijd al zo. Denk maar aan Lois van Superman en Mary Jane van Spiderman. Maar nu is het zichtbaar geworden. De vrouw knijpt de superheld leeg boven de emmer en gaat vervolgens met hem aan de haal. Schrobben die vloer met Mr Proper.

                Eerst de vrouwen emancipatie en dan nu de mannenrevolutie. Mannen willen niet langer aan de veeleisende rol van superheld voldoen. Nee, de superheld is gereduceerd tot handzaam formaat met superzuinige doseerdop. Precies zoals de vrouw hem wil hebben.

Afscheid

Nelson Rolihlahla Mandela, 1918 – 2013

Verlanglijstjes

Om in de pakjesavondsferen te blijven.

Verlanglijstje NSA:

ü  Alle mobiele verkeer wereldwijd

ü  Alle internet verkeer wereldwijd

ü  Alle politici wereldwijd

Verlanglijstje Politiek Den Haag:

§  Alle Roemenen en Bulgaren in de zak mee naar Spanje

§  De NSA krijgt de roe

§  Een schatkist met bodem, gevuld met echt goud omhulde chocolade munten

Verlanglijstje Nederlandse Economie:

·              Een Euromunt die niet van chocola is

·             Peperdure pepernoten strooien voor iedereen

·             Sinterklaas gaat banen uitdelen in plaats van suiker

Verlanglijstje technologie:

-           Berichten ontvangen met je wimpers

-           Liever noten kraken dan wachtwoorden

-          Een zelfrijdend schimmelpaard voor Sinterklaas

Verlanglijstje Sinterklaas:

o      Sinterklaas wordt gevierd in de zomer wanneer het warm is

o      Een Gucci jurk

o      En Zwarte Piet doet mee aan het nieuwe programma ‘hotter then my boss’

Vrijheid van kleine lettertjes

In Amerika is het zo gesteld dat je met de kleine lettertjes onder aan een contract iemand zijn vrijheid van meningsuiting kan ontnemen. Bijzonder. Of misschien typisch Amerikaans, maar dat weet ik niet, ik weet namelijk niet of dit ook zo in Nederlandse contracten mag staan.

                Het gaat om een stel dat kerstcadeaus via een internetbedrijf bestelde. En dit ging niet zoals gewenst. Of zeg maar gerust met een schandalige service. Ik reactie hierop schreven zij een review op een onafhankelijke site met als reactie een boete van 35.000 dollar van het internetbedrijf. Die zij uiteraard weigerden te betalen.

                In het contract stond dat er niet negatief uitgelaten mocht worden over het bedrijf. Net zo iets als de Russische diplomaat die niet opgepakt mocht terwijl hij zijn kinderen waarschijnlijk mishandelde. Hij is overigens inmiddels het land uit.

                Maar vrijheid van meningsuiting houdt toch in dat je je mening vrij mag uiten. (Om alle ingewikkelde ambtelijke taal maar even achterwege te laten) Behalve als de kleine lettertjes dicteren dat het anders moet. Dat klinkt voor mij toch net zoiets als je bent hier wel welkom, maar je mag niet binnenkomen. Of ik vind je heel mooi, maar ik kan niet naar je kijken. Of het spijt mij, maar het was wel jouw schuld. Of je mag mijn auto lenen, maar je mag er niet in rijden.

                En dat voor een Amerika die zijn constitution altijd zo hoog in het vaandel heeft. En met Lady Liberty pronkt en lonkt naar alle toeristen. Ze mag er wel staan, maar ze mag niet aanwezig zijn. Misschien is ze daarom verbannen naar een eilandje?

                Wat is vrijheid nog in een wereld waar je niet eens een bad review mag posten. Straks mag je niet meer chagrijnig kijken omdat het anders de foto van iemands zijn Google Glass heeft verpest. Of mag je geen bad hair day meer hebben, want dat is slecht voor het merk hairspray dat je gebruikt.

                Een wereld waar de kleine lettertjes het voor het zeggen hebben. En je mag ze wel bekijken, maar je mag ze niet lezen.

De vrijheid van oorlog

Kent u de reclame van de nieuwste game? Ik zal het merk niet noemen. Dat maakt ook niet uit.  ‘The glorious freedom of total war’, wordt reclame mee gemaakt. Excuse me? De glorieuze vrijheid van totale oorlog? Vrijheid en oorlog. Wat hebben deze twee met elkaar gemeen? Als er een ding is wat mensen in slavernij brengt, dan is het wel oorlog. En nu maken we reclame voor de vrijheid van oorlog. Volgens mij is dit de slogan van terroristen.                      Milan van 6 jaar oud vraagt aan zijn moeder: ‘mama, mag ik even de glorieuze vrijheid van oorlog spelen. Iedereen z’n kop eraf blazen, dat is pas vrijheid.’ Hoe brainwash ik mijn kinderen.

                Het is een heel subtiele methode. Gewoon door de woorden oorlog en vrijheid aan elkaar te koppelen, en die blijven daar voor altijd in dat hoofdje zitten en de volgende keer dat ze het woord oorlog horen denken ze als eerste aan vrijheid.

                Welke slogans voor spellen kunnen we nog meer bedenken? Het grandioze pijnloze bommenveld? Of de knuffelbom? Of de zachte sublieme aanval? Of het liefelijke geweld? De lekkere messensteken?

               En die reclame dan ook gewoon uitzending op naschoolse tijden. Zodat Fientje net heeft geleerd dat een en twee is en als klap op de vuurpeil (om alvast in de nieuwjaar sfeer te komen) ook nog oorlog en vrijheid bij elkaar kan optellen. Knap hoor.        

                Ik keek vroeger naar de troetel beertjes. Troetel en beertjes. Ja, ik geef toe, je moet een beer ook vooral niet gaan troetelen, want beren zijn een van de sterkste dieren op aarde en de kans is dan groot dat je zelf een berenhap wordt. Maar het was wel een schattige serie. En de wasbeertjes, die beren die wasten helemaal niet, het waren namelijk helemaal geen beren, dus een erg educatieve functie had het niet, maar het was wel onschuldig. Of My Little Pony, het was helemaal niet jouw kleine pony en pony’s hebben ook helemaal geen roze staarten, maar je kon er geen oorlog mee voeren. Alhoewel de pony’s die je bij de Bart Smit kocht ook niet uitnodigden tot goed gedrag, want je kon de staart zo uit de kont van de pony trekken om hem te laten groeien, wat toch ook weer een beetje op dierenmishandeling lijkt.

                Maar wij begrepen dat nog als kind, want de tekenfilm leek niet op de echte wereld. Maar was een echte getekende wereld. Tegenwoordig moet het zoveel mogelijk op het echte leven lijken, zodat oorlog en vrijheid ook echt bij elkaar lijken te horen. En dat is niet zo. Nog even voor de duidelijkheid.

Een news out

Even een opsomming van bijzondere nieuwsfeiten van de afgelopen maand:

Voor Japan ploppen eilanden uit de zee. Achter de zon spatten kometen uit elkaar. En in ziekenhuizen terroriseren resistente superbacteriën de patiënten.

China, Noord-Korea en Japan doen aan landje veroveren. De VS doet aan chemische wapens veroveren. En Google wil alle info van iedereen veroveren.

Engeland is een ‘naar land’. Nederland is een ‘discriminerend land’. En de Filippijnen een verwoest land.

De paus krijgt zijn eigen App. Zwarte Piet krijgt geen App. En Snapchat is een slechte App.

Amerika luistert Europa en Zuid-Amerika af. Nederland luistert Nederlanders af. En Australië luistert Indonesië af.

               

De JSF gaat de lucht in. De KLM gaat het Europese luchtruim uit. En Groningen creëert teveel lucht.

               

De DOW Jones bereikt record hoogtes. In Groningen verwachten ze aardbevingen met record hoogtes. En David Cameron(Britse premier) doet uit de hoogte.

               

Mark Rutte vliegt 14.000km om. Japan dumpt nog steeds nucleair afval in de zee. En Iran werkt ondanks verdrag nog steeds aan een nucleaire bom.

Rusland laat Greenpeace activisten tijdelijk vrij. Israel laat politieke gevangenen vrij. En Gordon spreekt te vrij.

Groningen krijgt een aardbeving. Wijk bij Duurstede krijgt een orkaan. En heel Nederland krijgt een storm.

En ik krijg spontaan een burn out als ik dit allemaal lees. Of moet ik zeggen een news out?

  

Het Smart tijdperk

Alles is Smart tegenwoordig. Als je niet iets Smarts hebt, dan hoor je er niet meer bij. Zoals je smartphone, of de smart Google Glass, of de smartwatch of de smartdas, smart, smart, smart, smart, smart. Als je het vaak genoeg zegt wordt het een raar woord. En laten we natuurlijk niet de auto vergeten, het smartje.

                Maar er wordt er nog een aan de collectie toegevoegd. (Zijn er al verzamelaars? Mensen met een smart collectie. Ik stel mij voor dat dit ongeveer dezelfde soort mensen zijn die ook een hond kopen die veel te groot of imposant voor hen is. Precies, om te compenseren). De SmartWig. Een slimme pruik. Hij geeft je zachte klopjes als er een bericht of iets anders binnenkomt. En wat klinkt dat liefkozend, zachte klopjes. Alsof je geaaid wordt door je nep haren.

                Ik vraag mij serieus af wie er zo’n pruik gaat dragen? Wie zit er te wachten op een dot nep haren op z’n hoofd die hem beslist doch liefkozend klopjes uitdeelt. Hoor, wie klopt daar kinderen? Oh, het is mijn eigen pruik. Wat moet je nu met een pruik als je zelf al haren op je hoofd hebt? Tenzij je prachtige haardos eraf is geschroeid met de laatste barbecue deze zomer zie ik niet waarom mensen hun prachtige haren zouden afstaan voor een regelmatig corrigerende tik van een pluk nep haar.

                Hij kan overigens ook navigeren, deze pruik. Als je naar rechts moet dan klopt hij rechts op je hoofd. Wat ik mij dan voorstel is dat je dan onmiddellijk boos over je schouder heen kijkt om te zien wie jou lastig valt. Nee, het is je haar maar.

                We leven in het Smart Tijdperk. Alles is smart. Maar bestaat er dan ook zoiets als een dom tijdperk? Een domme pruik die je gewoon een kei harde dreun geeft als je de verkeerde kant op loopt. Of een domme watch die heel hard ‘huh’ roept als er een bericht binnenkomt. Of een bril die de weg niet meer weet waardoor hij je steeds de verkeerde kant op stuurt en je daardoor scheel gaat kijken.

                Ik weet het niet met al dat smart. Worden wij er zelf wel zo smart van? Of is dat om te compenseren? De Smart gadget met de domme mens. Smart.

Huishoudpolitiek

In Peking kun je niet meer barbecuen.

In Letland kun je niet meer naar de supermarkt. 

In Amsterdam kun je niet meer naar de Arena. 

En in Groningen kun je helemaal nergens meer heen. 

Mensen, wat is dit voor een huishoudpolitiek?

Burgemeester? Liever gehaktballen!

In het Deense plaatsje Hvidovre dichtbij Kopenhagen is de Deense Volkspartij uitgekozen tot de grootste partij. Dit houdt onder meer in dat zij uit hun partij de burgemeester mogen kiezen. Maar nee, in Hvidovre eten ze liever gehaktballen.         

                De partij kon het niet eens worden over wie er nu burgemeester moest worden. Het is het oeroude dilemma dat al aan het begin van mensheid een rol speelde. Wie is de grootste? De Deense Volkspartij wist het niet en dus kozen ze voor een alternatief: traditionele Deense gerechten op de kaart, waaronder gehaktballen.

                Het eerste mensenpaar kon ook maar moeilijk kiezen. Aan de boom hing een vrucht, maar wie is de grootste? Want de grootste komt er natuurlijk het eerste bij. En de slang maar lachen en even later stonden ze buiten het paradijs in de kou.

                Wat ook zo’n raadsel is, is wie is de grootste van Bert en Ernie? Dat Sesamstraat na al die jaren nog steeds zo groot is dat vind ik al een hele grote prestatie. Maar de meting van het duo Bert en Ernie is nog niet beslecht.  Kijk, dat Bert de fysiek de langste is, dat is onbetwistbaar. En dat Bert de slimste van de twee is, dat weet iedereen. En dat Ernie ondanks dat altijd het laatste woord heeft, dat weet ook iedereen. Maar wie is nu de grootste van de twee?

                De kwestie Amerika is ook zo’n geval. Amerika claim zelf de grootste te zijn. Maar als je puur naar de grote van het land kijkt dan moet Amerika het toch echt afleggen tegen Rusland. En sinds de recessie zijn China en Brazilië Amerika in economisch opzicht ook voorbij gestoven. Dus wie is nou de grootste?

                Adam en Eva ruilden het paradijs in. Esau verkocht zijn eerstgeboorte recht aan zijn jongere broer Jacob voor een bord linzensoep. En Denemarken heeft liever gehaktballen dan een burgemeesterspost. Tja, zo raakt het vraagstuk natuurlijk nooit opgelost.

                

Een daaldag

De werkloosheid is gedaald. De huizenprijzen zijn gedaald. Wat consumenten uitgeven is gedaald. Dankzij de Rabobank is het vertrouwen in banken nog verder gedaald. Het vertrouwen in Bosnië is gedaald. Vandaag is het Nationale Daaldag.

                Gelukkig is er nog wel een eiland in Japan gestegen, dat geeft de mens weer moet. Maar of hij niet door erosie weer zal dalen is iets wat de toekomst uit moet wijzen.

                Vroeger had je een baaldag. Maar die zijn zo gewoon geworden dat het tegenwoordig een daaldag heet. Jij en ik kunnen ook een daaldag hebben. Bijvoorbeeld, ‘hè bah, mijn humeur is gedaald en het saldo op mijn rekening is weer gedaald en de ladder in mijn panty is gedaald en de waarde van mijn nieuwe auto is gedaald.’ En ga zo maar door. Een daaldag heb je voor je het weet.

                Ik weet niet of er ook een up-dag bestaat, om de daaldag af te wisselen. Als dat niet zo is, dan kunnen we hem misschien zelf uitvinden. ‘Ik heb vandaag zo’n up-dag. Mijn salaris is net gestort, ik heb een paar nieuwe schoenen gekocht en mijn haar zit perfect.’ Wow, ik stem voor de nationale up-dag. Het vertrouwen is enorm toegenomen, we hebben allemaal meer geld en er is meer zon in Nederland dan ooit.

                Het is overigens zo’n mooie alliteratie, daaldag, dat ik vind dat we hem gewoon moeten houden. En misschien wel in de dikke Van Dale moeten opnemen.

‘Glow in the dark’ fietspaden

De darkroom ken je natuurlijk al. Dit is een pik donkere kamer waar je ongegeneerd en ongezien seks kunt hebben met wie je maar wilt. Blijkbaar heb je ook het darkfietspad. Hier kun je ongegeneerd en ongezien fietsen met wie je maar wilt. Maar hier komt binnenkort een einde aan, dankzij de ANWB. Zij willen het namelijk veranderen in het ‘glow in the dark’ fietspad.

                ‘Er gebeuren namelijk nogal veel ongelukken,’ aldus de ANWB. Ik weet niet of zij hier gesprongen fietsbanden mee bedoelen. De vredestein variant van het gesprongen condoom. Of dat er vaak ongewenste babyfietsen worden geboren en dat er binnenkort een baas op eigen fiets demonstratie komt. Maar het moet veiliger volgens de wegenwacht.

                ‘Glow in the dark’ houdt in dat ze lichtgevende belijningen op de fietspaden aan gaan brengen. Dan weet je dat er een bocht aankomt of wanneer je per ongeluk de berm in zou rijden. Misschien hebben ze in een darkroom deze belijningen ook wel (ik heb er geen ervaring mee), want tijdens een vrijpartij uit de bocht vliegen is ook geen pretje. En de berm ingaan al helemaal niet.

                De lichtgevende strepen moeten overdag het zonlicht ‘opzuigen’ zodat ze ’s nachts kunnen schijnen. De vergelijking met de darkroom laat ik hierbij aan je eigen fantasie over.

                Handig lijkt het mij wel. Ik zie mij wel fietsen over zo’n ‘glow in the dark’ fietspad. Tenzij er natuurlijk een slimmerd is die de lijnen anders gaat leggen en je zo de sloot in rijdt in the dark. Of als er een ‘glow in the dark’ potloodventer langs de weg staat waardoor je alsnog de bocht uitgaat. Of er een ‘glow in the dark’ fietser pal op je af komt fietsen omdat hij aan de lijnen niet kon zien of hij nu rechts of links reed.

              Nu maar hopen dat er ook een 'glow in the dark' politieman komt. Want op een 'glow in the dark' bon zit ik niet te wachten.

Selfie

Het woord ‘Selfie’ is uitgeroepen tot het populairste Engelse woord. Een ‘Selfie’ is een foto die je van jezelf hebt genomen, bijvoorbeeld met je smartphone. Social Media zoals Facebook en Instagram barsten van de ‘Selfie’s’.

                Het woord vindt zijn oorsprong in Australië bij een lip met een verwonding van 1 centimeter waarvan de foto op een forum werd geplaatst. Dat is nog eens een woord met geschiedenis. En nog een lekkere bloederige ook.

                Op de tweede plaats staat ‘Twerken’, een dans uitgevonden door Miley Cyrus. Weer zo’n lekker creatief woord, met een oorsprong uit het diepste van de mens. Want dans is uiteindelijk de enige taal die over de hele wereld word gesproken, naast lachen wat de meest gesproken taal is. Hoewel deze taal al aardig begint uit te sterven. Jammer.

                Het woord is uitgekozen door het zeer gerenommeerde Oxford-woordenboek. Ja, niet het boek zelf, maar de mensen erachter.

                In Nederland hebben we ook zo’n woord. Ja, echt waar. Pietitie stond ook op de lijst. Creatief en maatschappelijk zou ik zeggen. Maar die werd het niet. Nee, wat denkt je dat Nederland kiest. Het minst creatieve, nu al afgekraakte woord, dat nog een rip-off is ook: participatiesamenleving. Van alle mooie woorden van de afgelopen tijd! Kiezen wij het woord dat brand in de mond én in de maag.

                Heel de wereld wordt creatief door crisis. Maar wij kiezen voor het meest fantasieloze en calvinistische woord dat we kunnen vinden, participatiesamenleving. De ‘je zoekt het zelf maar uit’ samenleving was treffender en creatiever geweest.

                Ondanks dat Mark Rutte pronkt met dit woord was het Balkende die hier het eerst mee kwam. Precies, een rip-off. Ons woord doet ons denken aan acht Harry Snotter aan de macht. Oh pardon, Harry Potter. Wie wil daar nu aan herinnerd worden?

                Ik voel diep voor Nederland. Het land dat er steeds achteraankomt, een taal spreekt die niemand begrijpt en nu ook nog eens zit opgescheept met een participatiesamenleving.

                Ik stel voor, laten we veel ‘Selfie’s’ maken om onze participatiesamenleving nog een beetje op te leuken.

                

Upper sentence description

Upper sentence description? Nou, gewoon: titel. Ik ken er nog zo een: inbound agent. Niets meer dan een ordinaire verkoper. Of wat dacht je van deze? Account manager. Dit noemden we vroeger een vertegenwoordiger. Of het buurthuis dat schuilgaat onder de naam wijkcentrum. En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Denken de bedenkers van deze titels nu echt dat de mens zo dom is dat ze dit niet door heeft? We geven er een ander naampje aan en de mensen komen in lawines op ons af gestormd. Daar zou ik de cijfers wel eens van willen zien.

                En zelfs in de omgangstaal vind je deze trend terug. Bijvoorbeeld: ik vind je leuk leuk. Een keer is toch ook genoeg. Dit komt natuurlijk van het Amerikaanse, I like you like you. Betekenend, ik ben verliefd op je. Of: het is gewoon zo van dat ik echt mijzelf niet meer kan vinden of zo. Dit komt ook uit het Amerikaans: it’s like you know, like I don’t know who I like am anymore, you know. Wij vinden dit in Nederland nogal interessant klinken blijkbaar. Anders zouden we het niet na-apen. Maar in Amerika zijn het vooral de minder slimme lager opgeleide mensen die dit soort taalgebruik gebruiken. Als we dan gaan imiteren lijkt het mij een beter idee om ervoor te zorgen dat we wat slimmer overkomen. En niet als een stelletje Amerikaans verbasterde Tokkies.

                Ook de digitalisering speelt hier duidelijk een rol in. Wat geheel onterecht is naar mijn mening. Want het was Robert Cailliau uit Tongeren in Limburg die aan de vooravond stond van de magische www wereld. Dit deed hij samen met Tim Berners-Lee, maar toch. Dat betekend dat we allemaal Limburgs zouden moeten gaan praten. Dan krijgt de hele digitale wereld een zachte ‘g’. Oké, dat is misschien een beetje teveel gevraagd van het goede.

                Maar om dit stukje af te sluiten met een final paragraph ending wil ik toch nog even zeggen, dat laatste alinea net zo goed klinkt.

                

Nederland uit recessie. Hoera?

Nederland is niet gekrompen het vorige kwartaal. Dat lijkt mij ook niet handig, want we zijn al zo klein. Sterker nog, we zijn gegroeid met 0,1 procent. En hiermee bedoel ik natuurlijk de economie. De cijfers zijn vanmorgen bekend gemaakt, Nederland is uit de recessie met 0,1 procent economische groei. En wat zegt meneer Dijsselbloem (minister van Financiën): laten we vooral niet juichen, niet genieten, niet blij zijn, nee, want, zo zegt hij, het is nog te pril.

                Wat is dat nou voor mentaliteit? We mogen niet te vroeg juichen. Er is toch groei. Hoezo te vroeg? We mogen blijkbaar helemaal niet juichen. Nooit. Van wie niet? Van onze calvinistische inslag. Het moet pijn doen, we moeten lijden, als het geen zeer doet dan is het niet goed. Laten we er lekker in blijven zwelgen, in de recessie, want we zijn banen kwijt, we zijn chronisch chronisch ziek en de overheid is nog een zooitje. Dat horen we veel liever hier in Nederland. In plaats van dat het beter gaat. Volgens mij lijden ze aan chronische recessie depressie in Den Haag.

                Ik doe er niet aan mee. Ik vind, we zijn gegroeid. Hoera. Hoera. Hoera. Wat maakt het uit dat het nog pril is. Ik zou zeggen pak iedere gelegenheid aan voor een feestje. Over drie maanden komen pas de nieuwe cijfers, dan kunnen dus we drie maanden lang zeggen dat we zijn gegroeid. Hoe vaak heb je nu een feest dat drie maanden duurt!

                Ga uit eten. Koop een nieuwe jurk. Trakteer op school. Feliciteer je buurman met zijn nieuwe auto. Echt waar. Ik weet het zeker. Een feest van drie maanden zal wonderen doen voor de economie. En dan kunnen we over drie maanden zeggen dat we nog meer zijn gegroeid!

Welke next zaterdag?

Ik luisterde gisteren naar Q music en hoorde een reclame van nrc next op de radio. Hij ging ongeveer zo: de nrc next zaterdag editie nu voor €2 op je mat. En ik ben nu echt geen reclame aan het maken voor de nrc, integendeel. Want de reclame ging verder met: next zaterdag. Waar ze natuurlijk de zaterdag editie mee bedoelen, maar zo klinkt het niet. Next zaterdag klinkt als volgende zaterdag. Dus next zaterdag krijg jij de zaterdag editie op je mat. En jij maar wachten op zaterdag morgen op je extra dikke krantje. Waar overigens ook geen logica in zit. Op zaterdag een extra dikke editie. Want op zaterdag heb je natuurlijk niets te doen, behalve je boodschappen, je huishouden, eindelijk tijd voor je kinderen, je vrouw gedag zeggen, de ruzie met je buren uitvechten, familie bezoek, al je mails, apps, pings, posts, tweets, berichten enzovoorts bijwerken en dan krijg je tot je grote vreugde er ook nog eens een extra dik portie nieuws bij. Heerlijk.

                Maar hier heeft de nrc nu wat op gevonden. Je raad het al. De nrc next zaterdag. Iedere zaterdag op je mat. Nee, niet iedere zaterdag. Iedere next zaterdag. Precies, volgende zaterdag. Met next zaterdag van nrc krijg je nix.

               

                En nog even over de Pieten discussie. Er wordt een demonstratie gepland bij de intocht a.s. zaterdag in Amsterdam. De deelnemers zijn van plan met hun rug naar de optocht te gaan staan. Welke deelnemers? De initiatiefnemer. Hoeveel? 1! ‘Op dit moment verwacht ik 1. En dat ben ik,’ zij de niet zo goed Nederlands pratende deelnemer. Maar hij heeft aan iedereen gedacht. Je kunt namelijk ook komen als regenboogpiet. De kleur van de homobeweging. Niet origineel, dat klopt. Maar wat mij vooral verontrust is dat Sinterklaas, en alle Paus look-a-likes, van andermans kleine kinderen houden en niet van homo’s.

Westerse kinderarbeid

Kinderarbeid. Er wordt altijd schandalig over gesproken. En terecht. Een kind moet een kind kunnen zijn en niet zijn jonge dagen verslijten met moeizame en zware arbeid en zelfs niet met makkelijke en lichte arbeid. Maar wat is er zwaarder dan een superster zijn!

                De westerse samenleving schreeuwt en gilt naar de armere landen om hun schandalige manier van met kinderen omgaan. Terwijl die kinderen niets te eten hebben als ze niet werken. En wij, het decadente overvoedde westen, laten onze kinderen zich uit de naad werken voor niets. Ze hebben alles al, maar het is nog niet genoeg. Mijn kind moet een superster zijn. Want dan ben ik niet rijk, nee, dan ben ik een miljonair. Wat overigens ook al helemaal uit is. Om er nog bij te horen moet je tegenwoordig miljardair zijn.

                Schande Westen! Laat je kind een kind zijn. Over tien jaar kan het nog steeds zingen, dansen of waar je je kind ook al voor misbruikt.

                Het kleine kind Amira is al meer dan 10 miljoen keer bekeken op YouTube. Ze is negen en zingt Aria’s in Holland’s Got Talent. Gefeliciteerd roept Robert ten Brink nadat het meisje net hartstochtelijk heeft gezongen dat ze niets liever wil dan sterven en zich van een brug af wil gooien. Wat een ouwe ziel, riep Gordon. Ik zou eerder zeggen: arme ziel.

                Hoe worden deze kinderen gevoed? Door de moderne opvoeder: de media. Ik wil zijn als Britney Spears. Die haar kop kaal liet scheren en in een inrichting belandde. En ik wil zijn als Lindsay Lohan, die het meeste van haar dagen slijt in afkickklinieken voor haar drugsproblemen. Of Michael Jackson is mijn grote voorbeeld. Waarover ik alleen maar kan zeggen, geen commentaar.

                En die ouders maar juichen. Jaaa, mijn kind wordt de volgende verknipte generatie. Nou, gefeliciteerd. Bah! Kinderarbeid.

                

Nieuwe Hema worsten

Naast de winkel, de worsten, zijn er ook de reis- en autoverzekeringen, de testamenten en of dat nog niet genoeg is, komt de Hema nu ook met een zorgverzekering op de proppen. Gewoon Hema.

                We kennen Hema van de soberheid en Hollandse nuchterheid en hieruit leid ik af dat alle verzekeringen ook zeer sober moeten zijn, en vooral geen poespas moeten bevatten. Gewoon Hema. Net als de onderbroeken van wit katoen met licht roze streepjes, u kent ze nog wel, zullen ook hun aanvullende diensten kaal, degelijk met een enkel flinterdun nauwelijks merkbaar zeer oncomfortabel streepje zijn toebedeeld. Ik zou zeggen de basisverzekering is al vreselijk basis en bevat zeker geen overbodige luxe, dus wat willen zij daar nog aan toevoegen?

                Het moet een lucratieve business zijn, die verzekeringen, anders gaat een Hema er niet mee aan de haal. In een tijd waarin alle inkomsten teruglopen zijn het alleen de verzekeringen die nog winst boeken en blijkbaar wil iedereen daar een graantje van meepikken. Een graai en pak aanbod wordt het wel. Stel je voor je wilt je testament laten regelen bij de Hema. Vooral sober en nuchter. Tante Mien krijgt het portret van opa Willem en Oma Jan de oude stoel. Verder komt er niemand aan bod want dat zou te ingewikkeld worden en dat past niet meer bij sober en nuchter. Er mag natuurlijk ook niet op de begrafenis gehuild worden en vooral geen mooie kleding aantrekken, maar het liefst je Hema onderbroek met roze streepjes. Anders past het niet in gewoon Hema.

                Ja, dood gaan we allemaal. Dat is inderdaad zeer sober en nuchter. Maar ik moet er niet aan denken dat ze op mijn begrafenis Hema worsten bij de koffie serveren.

Hoezo klantenservice?

Een service die je aan je klanten verleend zou toch daadwerkelijk een service moeten zijn en dus niets moeten kosten. Niet waar?  Het zijn immers al jouw klanten en die wil je graag houden door ze die service te verlenen waar ze ook voor betalen. Niet waar? Waarom is het dan zo verdraaide moeilijk om fatsoenlijke service te krijgen en moet je er ook nog eens dubbel voor betalen!

                Laten we beginnen met de klantenservice telefoonlijn. Meestal kost deze telefoonlijn 0,10 cent per minuut plus de kosten van uw mobiele telefoon. Ik heb al een abonnement lopen, ik betaal al maandelijks veel te veel voor een beetje bellen of app’en en dan moet ik ook nog eens gaan betalen voor een service waar ik al voor betaalt heb en wat overigens geen service is zolang ik er voor moet betalen. En tot overmaat van ramp krijg ik dan ook nog eens een brutaal en totaal onbekwaam studentje aan de lijn die daar alleen zit om zijn eigen zakken te vullen en daarom geen enkele vraag weet te beantwoorden. Is dit service? Ik denk het niet.

                Of wat dacht je van de computers. Een dood voorgeprogrammeerd installatieprogramma moet mij en jou gaan vertellen hoe wij een probleem op moeten lossen. Volgens mij was het alleen de mens gegeven om oplossingsgericht te kunnen denken. Geen dieren. Geen planten of bomen. En al helemaal geen apparaten. Je tikt je vraag wel op zes verschillende manieren in, en krijgt daardoor zes verschillenden antwoorden, waarvan er geen enkele antwoord geeft op je vraag. Is dit service? Ik denk het niet.

                En dan zijn er nog de Q&A lijsten. De lijsten met de meest gestelde vragen. Dit zijn lijsten die speciaal zijn samengesteld voor de domste grootste en onhandigste oelewappers die er rondlopen, lijkt wel. Gebaseerd op die vragen zou je toch de conclusie moeten trekken dat het bedrijf, ongeacht welk bedrijf, zijn klanten van een wel heel laag niveau inschat. Die vragenlijsten zijn gewoon een regelrechte belediging. Is dit service? Wat denk jij?

                Ja, hoezo klantenservice? In een tijd waarin alles digitaal gaat en dus veel goedkoper zou moeten kunnen, wordt alles alleen maar duurder. Of zouden ze zich aanpassen en is daarom de klantenservice van zo’n goedkoop niveau?

                

Verkeersbordenstress

Heeft u slapeloze nachten? Kijkt u regelmatig druk om u heen op de snelweg? Heeft u vaker kramp in uw handen van het omklemmen van uw stuur? Weet u niet meer of u nu langzaam of snel moet lopen als u aankomt op uw werk? U lijdt aan verkeersbordenstress. Er bestaat nog geen hulpgroep, of lotgenoten contacten, maar aarzel niet om er een te beginnen, u bent niet de enige.

                Het is allemaal de Schultz van Melanie, minister van Verkeer. Maar naar eigen zeggen gaat ze een slim plan bedenken. Ik kan niet wachten. Het zou de eerste keer in de geschiedenis zijn dat de overheid een slim plan bedenkt. De slimme plannen komen meestal uit de maatschappij. En de maatschappij dat ben jij (ken je hem nog?) en niet de overheid.

                Kijk, een slimme burger zou zeggen, pas de borden aan. Maar nee, mevrouw Schultz niet, die heeft liever dan niemand weet hoe hard hij moet rijden en waar en wanneer hij dan zo hard mag rijden en als hij het dan eindelijk weet dan kan jij gelijk weer veranderen van snelheid omdat het volgende bord alweer voorbij is geraasd.

                Verkeersbordenstress is een soort manische aandoening. Je hebt ups en downs. Het ene moment mag je 130 en het volgende moment mag je 80. Je weet nooit wanneer de momenten komen en hoe lang ze duren, maar dat ze komen dat weet je zeker.

                Helaas is er nog geen pil tegen uitgevonden. Misschien moeten we zo’n pil de Schultzpil noemen. Maar dat het een bittere pil is dat is nu al duidelijk. Het voorstel is om een overheidscampagne te starten om de automobilist wegwijs te maken in de verkeersborden. Misschien luidt de campagne: maak je niet gek. Verkeersbordenstress hoort er nu eenmaal bij.

                Wat de minister klaarblijkelijk vergeet is dat Nederland een piepklein landje is. En een klein landje met heel veel borden wordt al gauw onoverzichtelijk. Straks staan er meer borden dan dat er snelweg is.

                Stel je stelt je TomTom in op de Nederlandse verkeersborden situatie, dan krijg je ongeveer het volgende. Over 500 meter 130 rijden, over 400 meter 130 rijden, over 300 meter 130 rijden, over 200 meter 130 rijden, over 100 meter 130 rijden, nu 130 rijden. En gelijk daarna komt: over 300 meter 100 rijden, over 200 meter 100 rijden, over 100 meter 100 rijden, nu 100 rijden. Nu weer 130 rijden, nee, nu weer 100 rijden, nee wacht, let op, nu…nee…nu…NEE! Nu 80 rijden! En nu…! Hè, hè, u bent in België. Gefeliciteerd!

                Verkeersbordenstress. Het dood ongeveer 650 mensen per jaar.

Toepasselijk servies

Ooit van gehoord? Ik niet. Toepasselijk servies. Ik stel mij zo voor dat je een winkel binnenloopt en de medewerker vraagt: heeft u ook een toepasselijk servies? En de medewerker zegt dan: natuurlijk mevrouw, loopt u mee naar onze toepasselijke serviezen hoek. En dan kom je in een gedeelte van de winkel met allemaal toepasselijke serviezen. Vitrine kasten vol.

                Nu is toepasselijk uiteraard gewoon een woord. Het betekend zoiets als, dat wat erbij hoort of op van toepassing is. Dus is het een servies dat erop van toepassing is. Maar waarop? Op het eten? Op de tafel? Bestaan er ook serviezen die nergens op van toepassing zijn dan? Stel je voor je loopt de winkel binnen en vraagt aan de medewerker: heeft u ook een servies waar ik niets mee kan. Dat ik gewoon in de kast kan gooien en nooit meer naar omkijk. Ik zou het gezicht van de medewerker wel eens willen zien als je dat vraagt.

                Het toepasselijk servies waar ik het over heb komt uit het magazine van Riviera Maison. Mooi merk hoor, Riviera Maison. Maar toepasselijk servies? Ik zal het je verklappen, het is een koekjesvoorraadpot. En niet zomaar een. Nee, speciaal voor de Franse macaron. Deze Franse macaron heeft helemaal voor zichzelf een eigen servies gekregen, want zo zegt RM, zo’n speciaal koekje vraagt om een toepasselijk servies. Wauw! Ik wou dat ik een macaron was.

                Ik vind het overigens wel aardig brutaal van de macaron om, om een eigen servies te vragen, maar dat even terzijde.

                Maar er is nog meer… wat dacht u van de wintercollectie. Die is van ‘verdroomde’ klasse. Verdroomde klasse, het woord echoot bijna. VERDROOMDE klasse. Een ouderwets is het woord wel. Zo ouderwets dat het eigenlijk alleen nog in poëzie voorkomt. En volgens de Van Dale online bestaat het hele woord niet. Niet zo’n toepasselijk woord dus. Toch geeft RM er een eigen betekenis aan en die luidt als volgt: vrouwelijk, elegant en bijzonder sierlijk en klassiek.

                We hadden al de lagere klasse, de middenklasse en de vooraanstaande klasse. Meer dankzij RM is er nu de overtreffende trap, de verdroomde klasse. Ik kan niet wachten tot Nederland een premier heeft uit de verdroomde klasse. Helaas, mogen de mannen niet meedoen, want hij is alleen van toepassing op vrouwen.
               Laten we alvast een servies bedenken voor onze eerste premier uit de verdroomde klasse.

Tornado discriminatie

Zouden tornado’s discrimineren? Het is toch bijzonder dat de windhoos van zondagmiddag zich zo lokaal heeft voorgedaan. Je zou het bijna als verdacht kunnen opmerken. Het was niet in heel Nederland, ook niet in Midden-Nederland, zelfs niet in Utrecht, en niet gewoon in Wijk bij Duurstede, nee, het was, hier komt het: in de wijk Molenvliet.

                Ik vind het werkelijk ongelofelijk. En ik wil echt niet vervelend doen voor de mensen die er wonen, want ik geloof echt dat dit een beangstigende ervaring moet zijn geweest. Maar in de wijk Molenvliet. Je zou er bijna nog aan toe kunnen voegen, in de tuin van buurman Gerrit. Why? Of all places? In de tuin van buurman Gerrit?

                Meestal rijzen tornado van overzee kilometers ver om aan land te komen en vervolgens nemen ze nog eens rustig de tijd om flink huis te houden tot ze vinden dat het genoeg is geweest en weer naar huis toe gaan. Maar niet in Nederland. Hier komen ze je lokaal tegemoet. Alsof het een soort piraat is, die de lokale zenders verstoort.

                Volgens weer deskundigen ontstaat een slurf door warme luchtlagen beneden en koude luchtlagen boven. Nu komt dit wel vaker voor, maar als het ook nog eens flink gaat waaien daarboven dan wordt de warme lucht als het ware omhoog gezogen en krijgen de twee flink ruzie in hogere sferen. En zoals dat gaat met ruzies, die verspreiden zich als de pest en zo komt de luchtdeeltjesruzie in de vorm van een slurf naar beneden zeilen en maakt ruzie met iedereen die hij op zijn pad tegenkomt. Het lijken wel hooligans.

                De hooligans hadden het gemunt op Molenvliet. Een rustige fatsoenlijke wijk in Wijk bij Duurstede, Utrecht, Midden-Nederland, Nederland. Schandalig!

                En als je dan woont in de wijk Molenvliet, Wijk bij Duurstede, Utrecht, Midden-Nederland, Nederland dan ben je mooi de klos. Dakpannen als kerstverlichting, kerstbomen te vroeg in de tuin en de hele buurt vernielt. Hoe groot was de kans nou dat de windhoos precies daar terecht zou komen? Hoe groot is Nederland dat het precies in het midden gaat stormen? Die windhoos had net zo makkelijk Nederland voorbij kunnen razen. Hij zou het niet eens in de gaten hebben gehad. Wij rijden ook weleens per ongelijk België of Duitsland in en denken, huh, ben ik al Nederland uit?

                Het blijft een raadsel. Maar ik denk niet dat buurman Gerrit uit wijk Molenvliet, Wijk bij Duurstede, Utrecht, Midden-Nederland, Nederland er iets mee te maken heeft gehad.

De nieuwe pandemie

Facebook. NSA. Russische gadgets. Drones. Spioneren is net zo gewoon geworden als een boterham met kaas. Global Paranoia is de nieuwe pandemie. En er lijken geen medicijnen tegen bestand.

                Als je op de wc zit met je telefoontje en voor degenen die nu denken, getver. Het is echt waar, er zijn mensen die dit doen. En je facebookt nog even snel je vrienden dan is de kans groot dat je grote boodschap verder reikt dan je dacht.

                Of dat ene telefoontje met je oma van 93. Dat ligt al snel ergens op een bureau in Amerika en wordt gedocumenteerd tot je zelf allang niet meer bestaat. Is dit eeuwig leven?

                Er zijn ook mini camera’s op komst die je opspelt als een soort dasklip en die de hele dag door foto’s maken. Een soort fotodagboek. Dat betekend dat ook jij als nietsvermoedende voorbijganger zo op de foto komt te staan, in iemands dagboek, terwijl je helemaal niets met deze persoon te maken hebt.

Ik kom wel eens in Frankrijk en omdat ik een nogal Frans uiterlijk heb sta ik ook in menig Japans fotoboek, omdat de Japanners het altijd leuk vinden om ongevraagd met Franse mensen op de foto te staan. Of ik ben misschien wel op Facebook gezet als typisch Frans voorbeeld, terwijl ik helemaal niet Frans ben. En dan denken de Japanners: zo zien de Fransen eruit en dan voelen de Fransen zich weer gediscrimineerd omdat zij niet op de foto zijn gezet, terwijl zij toch de echte Fransen zijn en dan hebben we weer ruzie om niets. Precies, paranoia.

Wat zou het mooi zijn als op een gegeven moment. Niemand heeft het in de gaten. Iedereen gaat tegelijk elkaar bespioneren. En dan. Plotseling. Komen ze elkaar allemaal tegelijk tegen. Bam! Paranoid City. Iedereen heeft iedereen aan de telefoon, maar heeft geen idee met wie ze praten en wat ze zeggen moeten. Een soort Global Conference Call. Maar dan ongevraagd.

                Daar wonen we nu met zijn allen in. Paranoid City. Welkom. (doe wel even je virtuele schoenen uit als je binnenkomt, dat is wel zo netjes)

Satirische nieuwsflash

Rusland speelt nu ook voor Sinterklaas. Ik hoop niet dat ze Zwarte Piet naar Siberië sturen.

Google Glass nu ook voor gewone brillen dragers. Ben benieuwd wanneer het eerste Armani model uitkomt.

Er komt een nieuwe tablet op de markt met de naam Air. Lijkt mij moeilijk vastpakken.

Gezondheidszorg als rechtsstaat

Waarom is het zo moeilijk voor een arts om een diagnose te stellen? Dit onderwerp werd bespreken tijdens een college op Universiteit van Nederland. Het antwoord is heel simpel. Omdat de Nederlandse gezondheidszorg een rechtsstaat is.

                Je bent gezond tot je het tegendeel hebt bewezen. Dat is het principe. Iemand komt bij de dokter met een klacht. De dokter denkt hmm, ken ik deze klacht. Is het antwoord ja, dan worden de standaard en meest fantasieloze onderzoeken uitgevoerd, waarop een standaard en meest fantasieloze diagnose komt. Is het antwoord nee, dan worden alsnog de standaard testen uitgevoerd, alleen volgt dan niet de standaard diagnose. En dat ligt dan volgens de arts aan de patiënt.

                Einde verhaal.

                De patiënt gaat naar huis. Met lege handen. En alsnog de standaard diagnose: psychosomatische klachten. Oftewel, het zit tussen je oren.

                Eigenlijk is het net als met gevaarlijk verkeerssituaties. Er moeten eerst doden vallen voordat de situatie wordt aangepast. En in dit geval de ziekte moet eerst volledig uit de hand lopen voordat de arts tot verder onderzoek overgaat.

                En dan komt le moment suprême. U staat voor de rechter. Hij houdt zijn hamer omhoog. Hij aarzelt even. En met een doffe dreun komt hij neer op tafel. U bent veroordeeld tot levenslange chronische arts onbekwaamheid, waarvan tien jaar voorwaardelijk.

                U had nog zo gepleit met uw klachten. Die toch al zo lang duurden. Gevraagd om nader onderzoek. Maar uw redevoering paste niet in het protocol. U was niet overtuigend genoeg. Of u had de rechter niet geraakt.

                De arts gaat vrijuit. En u mag voor altijd met een ernstige ziekte doorlopen die vermeden had kunnen worden als uw arts gewoon de moeite had genomen om de zaak te onderzoeken en bewijsmateriaal te vinden.

                Hoeveel doden moeten er nog vallen voordat deze gevaarlijke situatie wordt veranderd?

2013: Het jaar van de storm

Bekentenis: ik hou van storm! Heerlijk als de wind raast, de huizen trillen en de bomen dansen in de wind. Dit is heerlijk herfst.

                Echte herfst. Ik kan mijn nog herinneren dat het het hele jaar door herfst was. Maar dan slappe herfst. Met een slappe wind, een slap temperatuurtje van zo’n 10 graden en altijd alles grijs. En dan liep iedereen slap over straat te drentelen, met slappe grijze hangwangen en nog een slappere uitdrukking op zijn gezicht.

                Dit is echt weer om te gaan stormlopen. Pak je jas en vertrek naar het strand. Waar de golven machtige hoogtes bereiken en je het zand na afloop tussen je tanden vandaan moet spoelen. Heerlijk!

                Of loop door het bos. Vang de takken uit de lucht. En stop ze in je openhaard. Wat zal dat lekker ruiken met een verse kop chocomel erbij en je warme wintersokken aan. Dit is tenminste echt herfst.

                We hebben net een echte zomer achter de rug met echte zomerse temperaturen en nu is het tijd voor een echte herfst met storm en regen en paddenstoelen en chocomel. Geniet ervan.

                Straks een echte winter met schaatsen en koek en sopie en Nederland leeft weer.

                Nederland wordt wakker.

                Dit is het jaar van de storm. We hebben protesten, we hebben petities en pietities, vechtende politici om een plekje in het begrotingsplan, er zijn felle discussies over de meest uiteenlopende flauwekul en niemand weet nog waar het over gaat.

                Heel Nederland wordt wakker!

                2013: Het jaar van de storm.

                Maar nu eerst genieten van heerlijk herfst.

Satirisch nieuwsflash

Schiet een man een eland. Schiet hij mis. Maar wat schiet hij wel? Een bejaarde man op het toilet!

Geer en Goor ronselen voor bejaarden. Dat noem ik nou nog eens bejaardenmishandeling.

Ik vind dat de discussie over Zwarte Piet nu eens moet ophouden. Alle Pieten worden zo gediscrimineerd (en daar bedoel ik mee, iedereen die Piet heet, ongeacht wat voor kleur hij heeft).

NSA, de digitale KGB van Amerika.

De drukgeneratie

Digitaal een klacht indienen, kenden we al. Straks kun je met een druk op de knop een digitaal proces verbaal starten, als het aan minister Opstelten (Veiligheid en Justitie) ligt. En weer twee drukken later heb je al de uitspraak.

                Dus heb je erg last van een asociale buurman. Klaag hem digitaal aan. Natuurlijk geld dit voornamelijk voor de grotere zaken, maar stel je eens voor.

                Een inbreker breekt in je huis in en dezelfde nacht kun je nog aangifte doen. In je pyjama. Net zo makkelijk. Je zult wel eerst even het slaapzand uit je ogen moeten verwijderen, maar daarna is het een makkie.

                En natuurlijk is dit een uitkomst voor cybercriminelen, want die kunnen zo hun eigen proces manipuleren. Ook met een druk op de o zo bekende knop voor hen.

                Wat je tegenwoordig allemaal niet kunt met een druk op de knop. Scheidingen en affaires aanvragen, klachten indienen, bankzaken regelen, alle troep bestellen die je maar wilt en gelukkig ook nog het toilet doorspoelen. Of moet ik nu doordrukken schrijven?

                Er komt een heel nieuwe drukgeneratie. Die heeft het druk met drukken. Straks krijgen we doordrukstress, de vervanger voor de muisarm waar we al tijden niets meer van hebben gehoord.

                En de uitdrukking ‘iets er doordrukken’, bijvoorbeeld: de nieuwe wet is er op het nippertje doorgedrukt in de eerste kamer, krijgt ook een heel nieuwe betekenis.

                Of wat dacht je van ‘ik ben aan het drukken’, daar moet je ook mee oppassen. Voor je het weet krijg je een proces verbaal aan je broek omdat je op de wc zat te drukken.

                Met een druk op de knop. Het is bijna magisch. Er gaan werelden voor je open.

                Ik zou zeggen, drukken maar.

De oorlog om glasvezel

De loopgraven zijn gegraven. De soldaten liggen klaar. De munitie komt eraan. Ze zijn er klaar voor. De cyberoorlog.

                Boeren willen glasvezel. Stond afgelopen dinsdag in de krant. Internetbedrijven sputteren alleen tegen omdat het niet rendabel zou zijn om glasvezelkabels aan te leggen in buitenwijken. Dat zou te duur zijn in deze economische tijden, aldus internetbedrijven. Dus wat doe je dan? Natuurlijk, zelf geulen graven, waar dan vervolgens de glasvezel zijn onderkomen mag vinden.

                'Ja,’ zeggen internetbedrijven, ‘in die buitenwijken liggen toch niet zoveel kabels. Kan geen kwaad.’ Toch worden er meer dan 100 slachtoffers per dag gemeld. Zoals dat gaat in een oorlog vallen er altijd slachtoffers, het materieel wordt beschadigd en de boersoldaten raken uitgeput. Ik hoop niet dat ze overgaan op onzedelijk gedrag, zoals ook gebruikelijk is in oorlogstijd.

                Als eenmaal alle loopgraven zijn gegraven wordt het tijd om de munitie aan te leveren. De glasvezelkabels zullen worden gelegd. De boersoldaten houden de wacht. En de oorlog om Angry Birds en Game of Thrones kan in glasvezel snelheid beginnen.

                Wie het mooiste spul heeft, kan het beste oorlog voeren. En dan wil je als moderne boer/buitenwijker niet achterblijven. Je wilt meedoen, erbij horen, knallen. De cyberoorlog is van ons allemaal. Of de internetrevolutie voor de gematigden onder ons, maar in dit scenario klinkt cyberoorlog gewoon leuker. Want geulen en loopgraven, lijken wel verdacht veel op elkaar.

                De artillerie in het boerendorp laat zich niet kennen. Ze gaan door. 100 slachtoffers per dag of niet. En als de (vredes)missie een succes blijkt te zijn, zal hij hoogstwaarschijnlijk worden uitgebreid naar andere buitenwijken, wat weer meer boersoldaten kan opleveren. De bedoeling van de missie is de boer zelfstandig te maken. Dat hij zijn eigen internetboontjes kan doppen, om het zo maar te zeggen.

                Maar zoals met iedere oorlog is de uitkomst altijd een teleurstelling. Het je eindelijk glasvezel, ligt de volgende vijand alweer om de hoek. Sneller, geavanceerder internet.

Een ‘onwaarschijnlijke’ taaltrend

Onwaarschijnlijk is het nieuwe vet, hard of onwijs. Taaltrends ontstaan vaak door televisie, radio of sterren en soms ook door schrijvers. Maar waar onwaarschijnlijk vandaan komt, ik heb geen idee.

                Ik kan mij herinneren dat dit woord jaren geleden al door BNN presentator Patrick Lodiers werd gebruikt. Toen vond ik het al een ‘onwaarschijnlijk’ vreemd woord.

                Patrick komt uit Zeeland, wat natuurlijk dicht bij België ligt, dus misschien heeft hij het daar opgepikt. Maar of de rest van Nederland het van hem heeft opgepikt? Onwaarschijnlijk.

                Onwaarschijnlijk, het woord zegt het al, betekend niet waarschijnlijk. Het is niet waarschijnlijk dat iets ook daadwerkelijk zal gebeuren. Bijvoorbeeld: het is onwaarschijnlijk dat die blauwe jurk binnenkort rood wordt. Zoals dat gaat met taaltrends, zijn woorden en betekenissen aan verandering onderhevig.

                Zo keek ik vorige week De Wereld Draait Door en zegt een van de gasten: ‘ik ben een onwaarschijnlijk grote fan van Anouk.’ Als je de originele betekenis erbij zou halen, zou dit een rare zin zijn. Dan zou hij betekenen, het is niet waarschijnlijk dat ik een grote fan van Anouk ben. Terwijl ze toch het tegenovergestelde bedoelde.

                Onwaarschijnlijk betekent tegenwoordig meer iets in de trend van hard of onwijs. Het zet kracht bij. ‘Ik ben een enorme fan van Anouk,’ zouden we vroeger hebben gezegd. Het is een Multi-tool om al je extases een naam te geven.

                ‘Ik voel me onwaarschijnlijk lekker.’ ‘Ik heb zo’n onwaarschijnlijke trek in een patatje.’ Of zoals Patrick Lodiers zou zeggen, ‘we zijn er onwaarschijnlijk klaar voor.’

                En nu maar hopen dat ik een onwaarschijnlijk goede column heb geschreven.

Zwarte Piet of Witte Piet?

Sinterklaas, Sinterklaas, wie kent hem niet. En natuurlijk Zwarte Piet. Het gaat natuurlijk allemaal over Zwarte Piet op dit moment, maar is het je ooit opgevallen hoeveel Sinterklaas en de Paus gemeen hebben?

                Even een opsomming: ze hebben allebei dezelfde kleren aan (jurk, hoed), hebben allebei iets met kinderen die niet van hun zijn en hebben allebei schimmel tussen hun benen. Of het een met het ander verband houdt, laat ik in het midden.

                En als laatste zijn ze goedheiligmannen. Dan laat ik natuurlijk de gedoogde inbraken even ter zijde. Je zou bijna denken dat ze broers zijn.

                Sinterklaas is erg populair op het moment. Zelfs de VN heeft het over hem. Maar wat ze van hem vinden, weten ze nog niet, want Zwarte Piet is namelijk ‘Zwarte’ Piet. En aangezien Piet een doodnormale oer-Hollandse en eerlijk is eerlijk ietwat ouderwetse naam is, hoort Piet gewoon wit te zijn.

                Waarom heet hij überhaupt ‘zwarte’ Piet? Waarom heet hij niet gewoon Piet? En waarom heeft hij altijd roet op zijn gezicht? Ook al is hij niet in de schoorsteen geweest? En als hij wel in de schoorsteen is geweest, hoe komt het dan dat dat malle broekie en dat rare jasje van hem wel altijd schoon blijven? Heeft Piet soms het James Bond syndroom?

                Misschien is Zwarte Piet eigenlijk gewoon witte Piet met schoorsteenplak op zijn gezicht.

                Maar dan blijft natuurlijk de vraag, kan hij zich niet gewoon wassen? Is Sinterklaas zo’n krepser dat hij zijn Pieten geen fatsoenlijke douche gunt. Wel cadeautjes uitdelen, maar zijn personeel nette arbeidsvoorwaarden bieden, ho maar.

                Zwarte Piet is afkomstig van Pietje Pek. Pietje Pek is een volksbenaming voor de duivel. Dus Sinterklaas werkt samen met de duivel, zou je hieruit kunnen concluderen. Zou de VN toch een punt hebben?

                Rutte zegt: ‘Zwarte Piet is nou eenmaal zwart.’ Sinds wanneer mogen wij deze term nog gebruiken voor donkere mensen? Is dit weer een bewijs dat Nederland niet met zijn tijd mee wil? Wordt het in de toekomst African American Piet, volgens de VN? Wow, de Nederlander maakt een opkomst. Go Piet!

                Dat Nederland internationaal is ingesteld bewijst dit feest des te meer. Maar of dat altijd wordt gewaardeerd?

                Nou ja, als hij het land uit wordt gezet, dan kan hij altijd nog bij zijn broer in Rome gaan wonen.

                

Schuldenplafond. Where does it end?

Het plafond. Ruim 2500 jaar v.g.t. ontwierp Imhotep het eerste plafond in Egypte. Tijdens de bouw van piramides. Nu bijna 5000 jaar later geeft Amerika een geheel nieuwe betekenis aan het plafond, namelijk het schuldenplafond.

                Het dreigt ook voortdurend boven je hoofd. Je kunt er niet omheen. En als je te hoog gaat stoot je je hoofd en heb je, zoals ze dat in Amerika noemen, een shutdown.

                Een land kan niet failliet gaan. Maar wel een wanbetaler worden. En wat doe je dan? Dan verhoog je het plafond.

                Als ze dat in Egypte ook hadden gedaan waren waarschijnlijk alle piramides ingestort, maar met een schuldenplafond hoef je je daar niet druk om te maken. Of wel?

                Amerika heeft een dag na het verhogen van het plafond al een schuld van meer dan 17 triljoen. Dat is, ja, let op: 17 000 000 000 000. Juist. Een 17 met twaalf nullen. 

               Where does it end? Tot voor kort dacht iedereen nog alles kan, alles mag en alles lukt. Alles moest meer en groter en duurder. En dus werden de huizen en auto’s meer en groter en duurder. En dus werden de schulden meer en groter en duurder. En toen werd de rente meer en groter en duurder. En nu is de stress meer en groter en duurder.

                Ik doe een voorspelling. Dat doe ik nooit, want geen mens kan de toekomst voorspellen. Zelfs het weerbericht is een ingezakte piramide. Maar voor deze ene keer. En het is geen vrolijke gedachte zo ver voor de feestdagen. (laat je niet misleiden door de discriminerende pepernoten en chocoladeletters in de winkels, want echt, de feestdagen zijn er nog lang niet. Maar daarover later meer.)

                Vroeger bestond er een beschaving in het Midden-Oosten van zo’n 12-16 landen die een cyclus aanhielden van 50 jaar. Het 49^e jaar was het jubeljaar. Het jaar waarin alle schulden van alles en iedereen werden kwijtgescholden. Slaven kwamen vrij, mensen kregen hun land terug, en iedereen die per ongeluk door omstandigheden in de schulden terecht was gekomen mocht een frisse nieuwe start maken. Dit had maar een reden: om de economie draaiende te houden. Want anders zou hij vastlopen, zoals nu bij ons het geval is.

                Maar ja, meer, groter, duurder, is nou niet bepaald de definitie van per ongelijk.

                Dus ik voorspel: de plafonds gaan omhoog en omhoog en omhoog tot…de hele piramide instort. En je geld niets meer waard is. Je kunt het net zo goed op straat gooien. Geen vrolijke gedachte, ik weet het.

                Laten we maar hopen dat ik geen gelijk heb.

                 

Het spaarvarkenakkoord

(in deze sketch worden politici afgebeeld als kleuters en spreken ze in kleutertaal)

Rut (Rutte) en Sam (Samsom) zitten aan tafel. Ze hebben allebei hun spaarvarken gepakt. En nu gaan ze centjes tellen.

‘Hoeveel centjes heb jij?’ Vraagt Sam.

‘Drie spaarvarkens,’ zegt Rut.

‘Wow. Dat is veel.’

‘Jij dan?

‘Ik heb er een.’

‘Waarom?

‘Die andere heb ik uitgedeeld.’

‘Waarom?’

‘Dan hebben we allemaal evenveel.’

‘Ha ha. Ik heb er lekker toch drie.’

‘Ik straks ook.’

                Rut gaat op zijn stoel staan.

‘Ik heb er straks wel een miljoen.’

                Nu gaat Sam ook op zijn stoel staan.

‘En ik wel twee.’

                Dan gaan ze samen weer zitten.

‘Vet spaarvarkenakkoord, hè,’ zegt Rut.

‘Echt wel,’ zegt Sam.

NS raakt nu al in paniek

De Nederlandse Spoorwegen, of liever gezegd No Service, krijgt nu al de bibbers van het aanstaande koude weer.

                We weten nog van voorgaande jaren dat er volledige paniek uitbreekt als er ook maar 1 sneeuwvlokje naar beneden dwarrelt. Sneeuw. De ergste vijand van de NS. (misschien staat volgens hen NS wel voor No Snow)

                Als de eerste winterdag in aantocht is breekt het zweet uit, gaat heel de NS plat op zijn rug liggen, met zijn ogen dicht en bid voor een goede afloop. Genade! Genade! Roept de directeur. En de reizigers vriezen dood op de perrons. Terwijl de NS bidt. En niemand weet waarom de treinen niet rijden.

                Zelfs in het hoge noorden, waar er altijd sneeuw ligt, rijden de treinen wel. En op tijd. Zou de transsiberië express de transsiberië express ook zijn als zij zich lieten weerhouden door sneeuw. En temperaturen in de winter tot ver beneden -30. Nee, zij rijden gewoon door. Net als alle andere sneeuw expressen. Dus dan kunnen wij het ook.

                Het is opmerkelijk dit jaar, want de eerste sneeuwvlok is nog niet gearriveerd of de NS geeft zich nu al over. Of is dit om de gedupeerde, duur betalende, reiziger nu al te waarschuwen voor wat er komen gaat? Een soort evacuatieplan. Zorg dat je weg bent, ver weg, bij de NS vandaan, want ook dit jaar zullen we u weer flink teleurstellen.

                En ook volgend jaar zijn we weer meer geld kwijt aan de flinke teleurstelling. Kaartjes worden nog duurder.

                Begin dit jaar moest ikzelf met de trein naar een examen. Precies op de eerste dag dat het eerste sneeuwvlokje, lief schattig donzig wit en zo mooi onschuldig, weer een aanslag deed. De Al-sno-how beweging had het weer gemunt op het spoor. Aldus de NS.

                Dus moest ik extra vroeg mijn bed uit. Om vervolgens 1,5 uur lang als een sardientje in de trein opgepropt te zitten, steenkoud en miserabel. Niet wetende of ik het ooit zou halen. En dan nog de hele dag examen doen. Bedankt NS.

                Dit jaar zeggen ze de treinen langer te maken (dan duurt het langer voordat je door rood bent) en minder vaak de winterregeling in te zetten.

                Ik ben benieuwd wat voor ellende ze daarvoor in de plaats weten te bedenken. Want de NS zou de NS niet zijn als er geen ellende bij komt kijken.

Creatief met crisis

Demonstreren is zoooo jaren tachtig.  En petities trouwens ook. Wat is er toch met Nederland dat ze pertinent weigert met de tijd mee te gaan?

                Staan ze daar met zijn allen op een grasveldje oubollige, suffe liedjes te zingen met af en toe een verdwaalde BN’er die om werk verlegen zit en wat mompelt in een microfoon wat niemand verstaat. En dan krijgt een minister een kartonnen bord in zijn twee gebroken armen gedrukt met een cijfertje erop die moet zeggen: wij zijn het er niet mee eens.

                Wij leven in de digitale revolutie. Hoezo grasveld. Wat is dat? Hoezo petities? Likes! Ik zeg: gebruik de revolutie!

                Wij zijn kinderen van de revolutie. Aaannnvalluuuhhhhh!! (virtueel gesproken dan hè)

                Start een viral op YouTube. Hack de computer van Dijsselbloem en ga lekker knoeien met de cijfertjes. Heb je geld nodig? Doe aan crowdfunding via Twitter.

Of wat dacht je hiervan. Ben je tegen de 24 uursluier voor bejaarden? (Wilders bijvoorbeeld) Koop een lading van die luiers en smeer ze vol met chocoladevla, schrijf op de achterkant, bezuinigen is shit! en behang vervolgens heel Amsterdam ermee of van mij part het Binnenhof in Den Haag.

Wedden dat alle kranten erover schrijven die dag. En waarschijnlijk haalt het zelfs nog wel het buitenlands nieuws. Free publicity heet dat met een modern woord.

Of ontwikkel je eigen game, zoals Candy Crash Kabinet of Game of Zetels. Waarbij oppositie en kabinet in ene in jouw handen liggen.

Maar de echte oplossing voor de crisis ligt toch wel in het woord zelf. Crisis. Of eigenlijk de inflatie daarvan. Die trend is nu al aan de gang. Kijk maar.

Als iemand op de wc zit en een groot bestand heeft gedownload vanuit zijn inwendige delen, dan kun je bijvoorbeeld roepen: oh, crisis!

Of als je nagel net breekt voor dat belangrijke sollicitatie gesprek terwijl je al ruim een jaar geen werk meer hebt, dan roep je: crisis, that sucks!

En zelfs als je een heerlijk gerecht uit de oven haalt en dit presenteert op tafel voor je vrienden, dan roepen ze allemaal: crisis, dat ziet er lekker uit.

Zo zie je. Als je het woord crisis overal op toepast, dan verliest het zijn waarde. En dus weg crisis.

Kijk, dat noem ik nou nog eens creatief met crisis.

                

Duur water

Dankzij het nieuwe begrotingsakkoord wordt leidingwater duurder. We betalen nu zo’n 30 cent voor 200 liter water, dat zijn ongeveer duizend glazen. Dat is goedkoop, zeggen de waterleidingbedrijven. En dat is waarschijnlijk omdat wij niet drie uur hoeven te lopen voor een emmertje water. Nee, gelukkig niet. En dat willen we graag zo houden. Straks moeten we water tanken bij de buren, omdat het daar goedkoper is, net als brandstof.

Wat ook opmerkelijk is, is dat gezinnen erop voorruit gaan in dit akkoord. Ten eerste denk ik dan. Definieer gezinnen. Wat is een gezin? Vader, moeder, kinderen? Volgens mij is deze klassieke samenstelling allang al uit de mode. Maar goed, de tweede vraag die bij mij opkomt. Gebruiken gezinnen (en dan houd ik het maar even bij de klassieke samenstelling voor het gemak) niet heel veel water? Een gezin met minstens vier personen douchet toch veel vaker, moet veel vaker een was draaien, veel meer groente en aardappelen koken. Dat verbruikt toch heel veel water! En is dus veel meer geld kwijt.

                Wij hebben luxe in Nederland. Omdat we zo uit de kraan kunnen drinken. Maar met deze nieuwe taks wordt een douche een schaars moment. Mijn moeder deed vroeger altijd de warme kraan beneden aan als ik te lang onder de douche stond, want dan werd het water bij mij koud. Aarrrggg! Riep ik dan. Ik denk dat deze trend weer in opmars is. Helaas.

                Maar onze luxe is betrekkelijk. Denk maar eens mee. Wij hebben krachtige zuiveringsinstallaties waardoor het mogelijk is om zo water uit de kraan te drinken. Deze installaties zuiveren veel, maar niet alles. Met de vergrijzing in onze samenleving zijn er heel wat ouderen en die ouderen gebruiken heel wat medicijnen en die medicijnen plassen zij vervolgens weer uit en die komen via de rioollering weer bij de zuiveringsinstallaties en helaas zijn er geen methodes om die uit het water te zuiveren. Dus zijn wij met zijn allen een soort secundaire viagraslikkers. Of hartpillen, reumapillen, diabetes pillen (incontinentie pillen?) We moeten straks duur betalen voor het slikken van tweedehands medicijnen.

Ik blijf het toch verassend vinden dat in tijden van economische malaise de overheid de eerste levensbehoeften (voedsel, kleding en onderdak; en laten we medicijnen daar ook maar bij noemen, want menig mens kan niet zonder leven) als eerste duurder maakt.

                Ik denk dat ik mijn wandelschoen maar vast oppoets voor die drie uur lopen.

                

Heel Nederland wordt afgeluisterd

Wikileaks komt binnenkort op de proppen met overvloedig bewijs dat Nederland op grote schaal wordt afgeluisterd. Aldus Greenwald, een Amerikaanse journalist die de documenten van Snowden in handen heeft. Geen geheime telefoontjes meer met die mooie overbuurman. Niet meer spieken tijdens tentamens. De enige manier om nog iets in het geheim te doen is in een donker steegje (tenzij er bewakingscamera’s hangen natuurlijk).

                Ik stel mij zo voor dat heel Nederland een grote camping is geworden. Het is crisis, waarom ook niet. Je denkt dat je veilig in je bed ligt, niemand die je in de gaten heeft. Maar niets is minder waar. Die dunne tentdoeken bieden geen enkele bescherming.   

                ’s Avonds in de donkerte komen die geheime gesprekken op gang. Zaklampje aan, pyjamaatje aan, slaapzakje dicht. Allemaal heel romantisch. In de intieme sfeer wordt de dag meestal uitvoerig en soms zelfs bijna poëtisch besproken. En jij denkt dat niemand je toch kan horen. Je buurman denkt daar natuurlijk heel anders over, want wat jij vertelt, vertelt de volgende morgen de hele camping en zelfs de drie jaar oude peuter van zes velden verderop kan uitvoerig beschrijven hoe jij de vorige dag op het toilet zat en was vergeten de deur op slot te doen en je niet de enige was met hoge nood.

                Dit is het nieuwe Nederland. Of misschien wel de nieuwe wereld. Altijd en overal op de hoogte. Van alles en iedereen. Met alle en door alle middelen. Of is deze campagne misschien iets te lang?

                Wij als gewone sterfelijke burgers zijn natuurlijk geen interessant doelwit om af te luisteren. Het zijn de ministers, de burgemeesters, de rechters, de directeuren van de Russische wapenfabrieken die gratis op Nederlandse bodem zijn geplant (want ja, die hebben wij ook). Dus ik stel mij zo voor dat Jeroen Dijsselbloem (minister van Financiën) in campingsmoking met wc rol onder zijn arm, moedeloos naar het volgende overleg toe loopt in de tent van Financiën en tot drie uur ’s nachts ellenlange sommen zit te maken op zijn rol toiletpapier samen met de campinggasten van buurcamping D66, CU en SGP.

                Maar wat als je helemaal niet van kamperen houdt, net als ik. Dan zit er niets anders op dan alles van digitale waarde over boord te gooien en eenzaam op een houtje te gaan bijten. Ehm, net als kamperen dus.

Wat gebeurt er met televisieland?

De Nederlandse publieke omroep (NPO) krijgt te maken met nog eens 100 000 miljoen aan bezuinigingen, bovenop 200 000 miljoen die ze al moesten bezuinigen. Volgens Sander Dekker (staatssecretaris OCW) moet de publieke omroep spannender worden, maar mag ze niet op de commerciële omroepen lijken. Alle programma’s die op programma’s van de commerciële zenders lijken moeten eruit. Er moet een duidelijk onderscheid zijn.

                Daarnaast stelt hij voor om meer reclames uit te zenden, wat weer meer geld oplevert en zo het gat iets kan dichten.

                Maar wacht even. Dus het moet spannender, meer reclames, maar mag niet lijken op de commerciële omroep. Eh… maar dat is toch precies zoals de commerciële zenders het doen?

                Gisteren werd er op het malieveld in Den Haag een petitie uitgereikt die door 261.264 mensen in drie weken tijd was ondertekend. Een record volgens deskundigen. Reactie van Dekker, die erbij stond als een soort specht in een mitella, alsof hij het erin wilde rammen: ‘Ik denk dat het wel kan. Als we met z’n allen rond de tafel gaan zitten.’

                Dit lijkt wel het hele motto van dit kabinet. Rond de tafel zitten, beetje kletsen, geen knopen doorhakken, weer een beetje kletsen, net zo lang tot iedereen moe naar huis toe gaat. Zijn dit de hangpoliticussen? De nieuwe hanggeneratie? Die straks in hun 24-uur luier nog aan tafel zitten met hun rollator bij de deur geparkeerd, terwijl heel Nederland al wegbezuinigd is?

                Hoe het ook zij, de NPO wordt volgens Dekker een commerciële omroep gesponsord door onze belastingcenten en reclame campagnes met spannende publieke programma’s voor een breed publiek, die niet lijken op de rest, maar wel exact hetzelfde zijn.

                Ik denk dat ik even rond de tafel moet gaan zitten met een kop koffie om dit te verwerken.