Satirische nieuwsflash

Rusland speelt nu ook voor Sinterklaas. Ik hoop niet dat ze Zwarte Piet naar Siberië sturen.

Google Glass nu ook voor gewone brillen dragers. Ben benieuwd wanneer het eerste Armani model uitkomt.

Er komt een nieuwe tablet op de markt met de naam Air. Lijkt mij moeilijk vastpakken.

Gezondheidszorg als rechtsstaat

Waarom is het zo moeilijk voor een arts om een diagnose te stellen? Dit onderwerp werd bespreken tijdens een college op Universiteit van Nederland. Het antwoord is heel simpel. Omdat de Nederlandse gezondheidszorg een rechtsstaat is.

                Je bent gezond tot je het tegendeel hebt bewezen. Dat is het principe. Iemand komt bij de dokter met een klacht. De dokter denkt hmm, ken ik deze klacht. Is het antwoord ja, dan worden de standaard en meest fantasieloze onderzoeken uitgevoerd, waarop een standaard en meest fantasieloze diagnose komt. Is het antwoord nee, dan worden alsnog de standaard testen uitgevoerd, alleen volgt dan niet de standaard diagnose. En dat ligt dan volgens de arts aan de patiënt.

                Einde verhaal.

                De patiënt gaat naar huis. Met lege handen. En alsnog de standaard diagnose: psychosomatische klachten. Oftewel, het zit tussen je oren.

                Eigenlijk is het net als met gevaarlijk verkeerssituaties. Er moeten eerst doden vallen voordat de situatie wordt aangepast. En in dit geval de ziekte moet eerst volledig uit de hand lopen voordat de arts tot verder onderzoek overgaat.

                En dan komt le moment suprême. U staat voor de rechter. Hij houdt zijn hamer omhoog. Hij aarzelt even. En met een doffe dreun komt hij neer op tafel. U bent veroordeeld tot levenslange chronische arts onbekwaamheid, waarvan tien jaar voorwaardelijk.

                U had nog zo gepleit met uw klachten. Die toch al zo lang duurden. Gevraagd om nader onderzoek. Maar uw redevoering paste niet in het protocol. U was niet overtuigend genoeg. Of u had de rechter niet geraakt.

                De arts gaat vrijuit. En u mag voor altijd met een ernstige ziekte doorlopen die vermeden had kunnen worden als uw arts gewoon de moeite had genomen om de zaak te onderzoeken en bewijsmateriaal te vinden.

                Hoeveel doden moeten er nog vallen voordat deze gevaarlijke situatie wordt veranderd?

2013: Het jaar van de storm

Bekentenis: ik hou van storm! Heerlijk als de wind raast, de huizen trillen en de bomen dansen in de wind. Dit is heerlijk herfst.

                Echte herfst. Ik kan mijn nog herinneren dat het het hele jaar door herfst was. Maar dan slappe herfst. Met een slappe wind, een slap temperatuurtje van zo’n 10 graden en altijd alles grijs. En dan liep iedereen slap over straat te drentelen, met slappe grijze hangwangen en nog een slappere uitdrukking op zijn gezicht.

                Dit is echt weer om te gaan stormlopen. Pak je jas en vertrek naar het strand. Waar de golven machtige hoogtes bereiken en je het zand na afloop tussen je tanden vandaan moet spoelen. Heerlijk!

                Of loop door het bos. Vang de takken uit de lucht. En stop ze in je openhaard. Wat zal dat lekker ruiken met een verse kop chocomel erbij en je warme wintersokken aan. Dit is tenminste echt herfst.

                We hebben net een echte zomer achter de rug met echte zomerse temperaturen en nu is het tijd voor een echte herfst met storm en regen en paddenstoelen en chocomel. Geniet ervan.

                Straks een echte winter met schaatsen en koek en sopie en Nederland leeft weer.

                Nederland wordt wakker.

                Dit is het jaar van de storm. We hebben protesten, we hebben petities en pietities, vechtende politici om een plekje in het begrotingsplan, er zijn felle discussies over de meest uiteenlopende flauwekul en niemand weet nog waar het over gaat.

                Heel Nederland wordt wakker!

                2013: Het jaar van de storm.

                Maar nu eerst genieten van heerlijk herfst.

Satirisch nieuwsflash

Schiet een man een eland. Schiet hij mis. Maar wat schiet hij wel? Een bejaarde man op het toilet!

Geer en Goor ronselen voor bejaarden. Dat noem ik nou nog eens bejaardenmishandeling.

Ik vind dat de discussie over Zwarte Piet nu eens moet ophouden. Alle Pieten worden zo gediscrimineerd (en daar bedoel ik mee, iedereen die Piet heet, ongeacht wat voor kleur hij heeft).

NSA, de digitale KGB van Amerika.

De drukgeneratie

Digitaal een klacht indienen, kenden we al. Straks kun je met een druk op de knop een digitaal proces verbaal starten, als het aan minister Opstelten (Veiligheid en Justitie) ligt. En weer twee drukken later heb je al de uitspraak.

                Dus heb je erg last van een asociale buurman. Klaag hem digitaal aan. Natuurlijk geld dit voornamelijk voor de grotere zaken, maar stel je eens voor.

                Een inbreker breekt in je huis in en dezelfde nacht kun je nog aangifte doen. In je pyjama. Net zo makkelijk. Je zult wel eerst even het slaapzand uit je ogen moeten verwijderen, maar daarna is het een makkie.

                En natuurlijk is dit een uitkomst voor cybercriminelen, want die kunnen zo hun eigen proces manipuleren. Ook met een druk op de o zo bekende knop voor hen.

                Wat je tegenwoordig allemaal niet kunt met een druk op de knop. Scheidingen en affaires aanvragen, klachten indienen, bankzaken regelen, alle troep bestellen die je maar wilt en gelukkig ook nog het toilet doorspoelen. Of moet ik nu doordrukken schrijven?

                Er komt een heel nieuwe drukgeneratie. Die heeft het druk met drukken. Straks krijgen we doordrukstress, de vervanger voor de muisarm waar we al tijden niets meer van hebben gehoord.

                En de uitdrukking ‘iets er doordrukken’, bijvoorbeeld: de nieuwe wet is er op het nippertje doorgedrukt in de eerste kamer, krijgt ook een heel nieuwe betekenis.

                Of wat dacht je van ‘ik ben aan het drukken’, daar moet je ook mee oppassen. Voor je het weet krijg je een proces verbaal aan je broek omdat je op de wc zat te drukken.

                Met een druk op de knop. Het is bijna magisch. Er gaan werelden voor je open.

                Ik zou zeggen, drukken maar.

De oorlog om glasvezel

De loopgraven zijn gegraven. De soldaten liggen klaar. De munitie komt eraan. Ze zijn er klaar voor. De cyberoorlog.

                Boeren willen glasvezel. Stond afgelopen dinsdag in de krant. Internetbedrijven sputteren alleen tegen omdat het niet rendabel zou zijn om glasvezelkabels aan te leggen in buitenwijken. Dat zou te duur zijn in deze economische tijden, aldus internetbedrijven. Dus wat doe je dan? Natuurlijk, zelf geulen graven, waar dan vervolgens de glasvezel zijn onderkomen mag vinden.

                'Ja,’ zeggen internetbedrijven, ‘in die buitenwijken liggen toch niet zoveel kabels. Kan geen kwaad.’ Toch worden er meer dan 100 slachtoffers per dag gemeld. Zoals dat gaat in een oorlog vallen er altijd slachtoffers, het materieel wordt beschadigd en de boersoldaten raken uitgeput. Ik hoop niet dat ze overgaan op onzedelijk gedrag, zoals ook gebruikelijk is in oorlogstijd.

                Als eenmaal alle loopgraven zijn gegraven wordt het tijd om de munitie aan te leveren. De glasvezelkabels zullen worden gelegd. De boersoldaten houden de wacht. En de oorlog om Angry Birds en Game of Thrones kan in glasvezel snelheid beginnen.

                Wie het mooiste spul heeft, kan het beste oorlog voeren. En dan wil je als moderne boer/buitenwijker niet achterblijven. Je wilt meedoen, erbij horen, knallen. De cyberoorlog is van ons allemaal. Of de internetrevolutie voor de gematigden onder ons, maar in dit scenario klinkt cyberoorlog gewoon leuker. Want geulen en loopgraven, lijken wel verdacht veel op elkaar.

                De artillerie in het boerendorp laat zich niet kennen. Ze gaan door. 100 slachtoffers per dag of niet. En als de (vredes)missie een succes blijkt te zijn, zal hij hoogstwaarschijnlijk worden uitgebreid naar andere buitenwijken, wat weer meer boersoldaten kan opleveren. De bedoeling van de missie is de boer zelfstandig te maken. Dat hij zijn eigen internetboontjes kan doppen, om het zo maar te zeggen.

                Maar zoals met iedere oorlog is de uitkomst altijd een teleurstelling. Het je eindelijk glasvezel, ligt de volgende vijand alweer om de hoek. Sneller, geavanceerder internet.

Een ‘onwaarschijnlijke’ taaltrend

Onwaarschijnlijk is het nieuwe vet, hard of onwijs. Taaltrends ontstaan vaak door televisie, radio of sterren en soms ook door schrijvers. Maar waar onwaarschijnlijk vandaan komt, ik heb geen idee.

                Ik kan mij herinneren dat dit woord jaren geleden al door BNN presentator Patrick Lodiers werd gebruikt. Toen vond ik het al een ‘onwaarschijnlijk’ vreemd woord.

                Patrick komt uit Zeeland, wat natuurlijk dicht bij België ligt, dus misschien heeft hij het daar opgepikt. Maar of de rest van Nederland het van hem heeft opgepikt? Onwaarschijnlijk.

                Onwaarschijnlijk, het woord zegt het al, betekend niet waarschijnlijk. Het is niet waarschijnlijk dat iets ook daadwerkelijk zal gebeuren. Bijvoorbeeld: het is onwaarschijnlijk dat die blauwe jurk binnenkort rood wordt. Zoals dat gaat met taaltrends, zijn woorden en betekenissen aan verandering onderhevig.

                Zo keek ik vorige week De Wereld Draait Door en zegt een van de gasten: ‘ik ben een onwaarschijnlijk grote fan van Anouk.’ Als je de originele betekenis erbij zou halen, zou dit een rare zin zijn. Dan zou hij betekenen, het is niet waarschijnlijk dat ik een grote fan van Anouk ben. Terwijl ze toch het tegenovergestelde bedoelde.

                Onwaarschijnlijk betekent tegenwoordig meer iets in de trend van hard of onwijs. Het zet kracht bij. ‘Ik ben een enorme fan van Anouk,’ zouden we vroeger hebben gezegd. Het is een Multi-tool om al je extases een naam te geven.

                ‘Ik voel me onwaarschijnlijk lekker.’ ‘Ik heb zo’n onwaarschijnlijke trek in een patatje.’ Of zoals Patrick Lodiers zou zeggen, ‘we zijn er onwaarschijnlijk klaar voor.’

                En nu maar hopen dat ik een onwaarschijnlijk goede column heb geschreven.

Zwarte Piet of Witte Piet?

Sinterklaas, Sinterklaas, wie kent hem niet. En natuurlijk Zwarte Piet. Het gaat natuurlijk allemaal over Zwarte Piet op dit moment, maar is het je ooit opgevallen hoeveel Sinterklaas en de Paus gemeen hebben?

                Even een opsomming: ze hebben allebei dezelfde kleren aan (jurk, hoed), hebben allebei iets met kinderen die niet van hun zijn en hebben allebei schimmel tussen hun benen. Of het een met het ander verband houdt, laat ik in het midden.

                En als laatste zijn ze goedheiligmannen. Dan laat ik natuurlijk de gedoogde inbraken even ter zijde. Je zou bijna denken dat ze broers zijn.

                Sinterklaas is erg populair op het moment. Zelfs de VN heeft het over hem. Maar wat ze van hem vinden, weten ze nog niet, want Zwarte Piet is namelijk ‘Zwarte’ Piet. En aangezien Piet een doodnormale oer-Hollandse en eerlijk is eerlijk ietwat ouderwetse naam is, hoort Piet gewoon wit te zijn.

                Waarom heet hij überhaupt ‘zwarte’ Piet? Waarom heet hij niet gewoon Piet? En waarom heeft hij altijd roet op zijn gezicht? Ook al is hij niet in de schoorsteen geweest? En als hij wel in de schoorsteen is geweest, hoe komt het dan dat dat malle broekie en dat rare jasje van hem wel altijd schoon blijven? Heeft Piet soms het James Bond syndroom?

                Misschien is Zwarte Piet eigenlijk gewoon witte Piet met schoorsteenplak op zijn gezicht.

                Maar dan blijft natuurlijk de vraag, kan hij zich niet gewoon wassen? Is Sinterklaas zo’n krepser dat hij zijn Pieten geen fatsoenlijke douche gunt. Wel cadeautjes uitdelen, maar zijn personeel nette arbeidsvoorwaarden bieden, ho maar.

                Zwarte Piet is afkomstig van Pietje Pek. Pietje Pek is een volksbenaming voor de duivel. Dus Sinterklaas werkt samen met de duivel, zou je hieruit kunnen concluderen. Zou de VN toch een punt hebben?

                Rutte zegt: ‘Zwarte Piet is nou eenmaal zwart.’ Sinds wanneer mogen wij deze term nog gebruiken voor donkere mensen? Is dit weer een bewijs dat Nederland niet met zijn tijd mee wil? Wordt het in de toekomst African American Piet, volgens de VN? Wow, de Nederlander maakt een opkomst. Go Piet!

                Dat Nederland internationaal is ingesteld bewijst dit feest des te meer. Maar of dat altijd wordt gewaardeerd?

                Nou ja, als hij het land uit wordt gezet, dan kan hij altijd nog bij zijn broer in Rome gaan wonen.

                

Schuldenplafond. Where does it end?

Het plafond. Ruim 2500 jaar v.g.t. ontwierp Imhotep het eerste plafond in Egypte. Tijdens de bouw van piramides. Nu bijna 5000 jaar later geeft Amerika een geheel nieuwe betekenis aan het plafond, namelijk het schuldenplafond.

                Het dreigt ook voortdurend boven je hoofd. Je kunt er niet omheen. En als je te hoog gaat stoot je je hoofd en heb je, zoals ze dat in Amerika noemen, een shutdown.

                Een land kan niet failliet gaan. Maar wel een wanbetaler worden. En wat doe je dan? Dan verhoog je het plafond.

                Als ze dat in Egypte ook hadden gedaan waren waarschijnlijk alle piramides ingestort, maar met een schuldenplafond hoef je je daar niet druk om te maken. Of wel?

                Amerika heeft een dag na het verhogen van het plafond al een schuld van meer dan 17 triljoen. Dat is, ja, let op: 17 000 000 000 000. Juist. Een 17 met twaalf nullen. 

               Where does it end? Tot voor kort dacht iedereen nog alles kan, alles mag en alles lukt. Alles moest meer en groter en duurder. En dus werden de huizen en auto’s meer en groter en duurder. En dus werden de schulden meer en groter en duurder. En toen werd de rente meer en groter en duurder. En nu is de stress meer en groter en duurder.

                Ik doe een voorspelling. Dat doe ik nooit, want geen mens kan de toekomst voorspellen. Zelfs het weerbericht is een ingezakte piramide. Maar voor deze ene keer. En het is geen vrolijke gedachte zo ver voor de feestdagen. (laat je niet misleiden door de discriminerende pepernoten en chocoladeletters in de winkels, want echt, de feestdagen zijn er nog lang niet. Maar daarover later meer.)

                Vroeger bestond er een beschaving in het Midden-Oosten van zo’n 12-16 landen die een cyclus aanhielden van 50 jaar. Het 49^e jaar was het jubeljaar. Het jaar waarin alle schulden van alles en iedereen werden kwijtgescholden. Slaven kwamen vrij, mensen kregen hun land terug, en iedereen die per ongeluk door omstandigheden in de schulden terecht was gekomen mocht een frisse nieuwe start maken. Dit had maar een reden: om de economie draaiende te houden. Want anders zou hij vastlopen, zoals nu bij ons het geval is.

                Maar ja, meer, groter, duurder, is nou niet bepaald de definitie van per ongelijk.

                Dus ik voorspel: de plafonds gaan omhoog en omhoog en omhoog tot…de hele piramide instort. En je geld niets meer waard is. Je kunt het net zo goed op straat gooien. Geen vrolijke gedachte, ik weet het.

                Laten we maar hopen dat ik geen gelijk heb.

                 

Het spaarvarkenakkoord

(in deze sketch worden politici afgebeeld als kleuters en spreken ze in kleutertaal)

Rut (Rutte) en Sam (Samsom) zitten aan tafel. Ze hebben allebei hun spaarvarken gepakt. En nu gaan ze centjes tellen.

‘Hoeveel centjes heb jij?’ Vraagt Sam.

‘Drie spaarvarkens,’ zegt Rut.

‘Wow. Dat is veel.’

‘Jij dan?

‘Ik heb er een.’

‘Waarom?

‘Die andere heb ik uitgedeeld.’

‘Waarom?’

‘Dan hebben we allemaal evenveel.’

‘Ha ha. Ik heb er lekker toch drie.’

‘Ik straks ook.’

                Rut gaat op zijn stoel staan.

‘Ik heb er straks wel een miljoen.’

                Nu gaat Sam ook op zijn stoel staan.

‘En ik wel twee.’

                Dan gaan ze samen weer zitten.

‘Vet spaarvarkenakkoord, hè,’ zegt Rut.

‘Echt wel,’ zegt Sam.

NS raakt nu al in paniek

De Nederlandse Spoorwegen, of liever gezegd No Service, krijgt nu al de bibbers van het aanstaande koude weer.

                We weten nog van voorgaande jaren dat er volledige paniek uitbreekt als er ook maar 1 sneeuwvlokje naar beneden dwarrelt. Sneeuw. De ergste vijand van de NS. (misschien staat volgens hen NS wel voor No Snow)

                Als de eerste winterdag in aantocht is breekt het zweet uit, gaat heel de NS plat op zijn rug liggen, met zijn ogen dicht en bid voor een goede afloop. Genade! Genade! Roept de directeur. En de reizigers vriezen dood op de perrons. Terwijl de NS bidt. En niemand weet waarom de treinen niet rijden.

                Zelfs in het hoge noorden, waar er altijd sneeuw ligt, rijden de treinen wel. En op tijd. Zou de transsiberië express de transsiberië express ook zijn als zij zich lieten weerhouden door sneeuw. En temperaturen in de winter tot ver beneden -30. Nee, zij rijden gewoon door. Net als alle andere sneeuw expressen. Dus dan kunnen wij het ook.

                Het is opmerkelijk dit jaar, want de eerste sneeuwvlok is nog niet gearriveerd of de NS geeft zich nu al over. Of is dit om de gedupeerde, duur betalende, reiziger nu al te waarschuwen voor wat er komen gaat? Een soort evacuatieplan. Zorg dat je weg bent, ver weg, bij de NS vandaan, want ook dit jaar zullen we u weer flink teleurstellen.

                En ook volgend jaar zijn we weer meer geld kwijt aan de flinke teleurstelling. Kaartjes worden nog duurder.

                Begin dit jaar moest ikzelf met de trein naar een examen. Precies op de eerste dag dat het eerste sneeuwvlokje, lief schattig donzig wit en zo mooi onschuldig, weer een aanslag deed. De Al-sno-how beweging had het weer gemunt op het spoor. Aldus de NS.

                Dus moest ik extra vroeg mijn bed uit. Om vervolgens 1,5 uur lang als een sardientje in de trein opgepropt te zitten, steenkoud en miserabel. Niet wetende of ik het ooit zou halen. En dan nog de hele dag examen doen. Bedankt NS.

                Dit jaar zeggen ze de treinen langer te maken (dan duurt het langer voordat je door rood bent) en minder vaak de winterregeling in te zetten.

                Ik ben benieuwd wat voor ellende ze daarvoor in de plaats weten te bedenken. Want de NS zou de NS niet zijn als er geen ellende bij komt kijken.

Creatief met crisis

Demonstreren is zoooo jaren tachtig.  En petities trouwens ook. Wat is er toch met Nederland dat ze pertinent weigert met de tijd mee te gaan?

                Staan ze daar met zijn allen op een grasveldje oubollige, suffe liedjes te zingen met af en toe een verdwaalde BN’er die om werk verlegen zit en wat mompelt in een microfoon wat niemand verstaat. En dan krijgt een minister een kartonnen bord in zijn twee gebroken armen gedrukt met een cijfertje erop die moet zeggen: wij zijn het er niet mee eens.

                Wij leven in de digitale revolutie. Hoezo grasveld. Wat is dat? Hoezo petities? Likes! Ik zeg: gebruik de revolutie!

                Wij zijn kinderen van de revolutie. Aaannnvalluuuhhhhh!! (virtueel gesproken dan hè)

                Start een viral op YouTube. Hack de computer van Dijsselbloem en ga lekker knoeien met de cijfertjes. Heb je geld nodig? Doe aan crowdfunding via Twitter.

Of wat dacht je hiervan. Ben je tegen de 24 uursluier voor bejaarden? (Wilders bijvoorbeeld) Koop een lading van die luiers en smeer ze vol met chocoladevla, schrijf op de achterkant, bezuinigen is shit! en behang vervolgens heel Amsterdam ermee of van mij part het Binnenhof in Den Haag.

Wedden dat alle kranten erover schrijven die dag. En waarschijnlijk haalt het zelfs nog wel het buitenlands nieuws. Free publicity heet dat met een modern woord.

Of ontwikkel je eigen game, zoals Candy Crash Kabinet of Game of Zetels. Waarbij oppositie en kabinet in ene in jouw handen liggen.

Maar de echte oplossing voor de crisis ligt toch wel in het woord zelf. Crisis. Of eigenlijk de inflatie daarvan. Die trend is nu al aan de gang. Kijk maar.

Als iemand op de wc zit en een groot bestand heeft gedownload vanuit zijn inwendige delen, dan kun je bijvoorbeeld roepen: oh, crisis!

Of als je nagel net breekt voor dat belangrijke sollicitatie gesprek terwijl je al ruim een jaar geen werk meer hebt, dan roep je: crisis, that sucks!

En zelfs als je een heerlijk gerecht uit de oven haalt en dit presenteert op tafel voor je vrienden, dan roepen ze allemaal: crisis, dat ziet er lekker uit.

Zo zie je. Als je het woord crisis overal op toepast, dan verliest het zijn waarde. En dus weg crisis.

Kijk, dat noem ik nou nog eens creatief met crisis.

                

Duur water

Dankzij het nieuwe begrotingsakkoord wordt leidingwater duurder. We betalen nu zo’n 30 cent voor 200 liter water, dat zijn ongeveer duizend glazen. Dat is goedkoop, zeggen de waterleidingbedrijven. En dat is waarschijnlijk omdat wij niet drie uur hoeven te lopen voor een emmertje water. Nee, gelukkig niet. En dat willen we graag zo houden. Straks moeten we water tanken bij de buren, omdat het daar goedkoper is, net als brandstof.

Wat ook opmerkelijk is, is dat gezinnen erop voorruit gaan in dit akkoord. Ten eerste denk ik dan. Definieer gezinnen. Wat is een gezin? Vader, moeder, kinderen? Volgens mij is deze klassieke samenstelling allang al uit de mode. Maar goed, de tweede vraag die bij mij opkomt. Gebruiken gezinnen (en dan houd ik het maar even bij de klassieke samenstelling voor het gemak) niet heel veel water? Een gezin met minstens vier personen douchet toch veel vaker, moet veel vaker een was draaien, veel meer groente en aardappelen koken. Dat verbruikt toch heel veel water! En is dus veel meer geld kwijt.

                Wij hebben luxe in Nederland. Omdat we zo uit de kraan kunnen drinken. Maar met deze nieuwe taks wordt een douche een schaars moment. Mijn moeder deed vroeger altijd de warme kraan beneden aan als ik te lang onder de douche stond, want dan werd het water bij mij koud. Aarrrggg! Riep ik dan. Ik denk dat deze trend weer in opmars is. Helaas.

                Maar onze luxe is betrekkelijk. Denk maar eens mee. Wij hebben krachtige zuiveringsinstallaties waardoor het mogelijk is om zo water uit de kraan te drinken. Deze installaties zuiveren veel, maar niet alles. Met de vergrijzing in onze samenleving zijn er heel wat ouderen en die ouderen gebruiken heel wat medicijnen en die medicijnen plassen zij vervolgens weer uit en die komen via de rioollering weer bij de zuiveringsinstallaties en helaas zijn er geen methodes om die uit het water te zuiveren. Dus zijn wij met zijn allen een soort secundaire viagraslikkers. Of hartpillen, reumapillen, diabetes pillen (incontinentie pillen?) We moeten straks duur betalen voor het slikken van tweedehands medicijnen.

Ik blijf het toch verassend vinden dat in tijden van economische malaise de overheid de eerste levensbehoeften (voedsel, kleding en onderdak; en laten we medicijnen daar ook maar bij noemen, want menig mens kan niet zonder leven) als eerste duurder maakt.

                Ik denk dat ik mijn wandelschoen maar vast oppoets voor die drie uur lopen.

                

Heel Nederland wordt afgeluisterd

Wikileaks komt binnenkort op de proppen met overvloedig bewijs dat Nederland op grote schaal wordt afgeluisterd. Aldus Greenwald, een Amerikaanse journalist die de documenten van Snowden in handen heeft. Geen geheime telefoontjes meer met die mooie overbuurman. Niet meer spieken tijdens tentamens. De enige manier om nog iets in het geheim te doen is in een donker steegje (tenzij er bewakingscamera’s hangen natuurlijk).

                Ik stel mij zo voor dat heel Nederland een grote camping is geworden. Het is crisis, waarom ook niet. Je denkt dat je veilig in je bed ligt, niemand die je in de gaten heeft. Maar niets is minder waar. Die dunne tentdoeken bieden geen enkele bescherming.   

                ’s Avonds in de donkerte komen die geheime gesprekken op gang. Zaklampje aan, pyjamaatje aan, slaapzakje dicht. Allemaal heel romantisch. In de intieme sfeer wordt de dag meestal uitvoerig en soms zelfs bijna poëtisch besproken. En jij denkt dat niemand je toch kan horen. Je buurman denkt daar natuurlijk heel anders over, want wat jij vertelt, vertelt de volgende morgen de hele camping en zelfs de drie jaar oude peuter van zes velden verderop kan uitvoerig beschrijven hoe jij de vorige dag op het toilet zat en was vergeten de deur op slot te doen en je niet de enige was met hoge nood.

                Dit is het nieuwe Nederland. Of misschien wel de nieuwe wereld. Altijd en overal op de hoogte. Van alles en iedereen. Met alle en door alle middelen. Of is deze campagne misschien iets te lang?

                Wij als gewone sterfelijke burgers zijn natuurlijk geen interessant doelwit om af te luisteren. Het zijn de ministers, de burgemeesters, de rechters, de directeuren van de Russische wapenfabrieken die gratis op Nederlandse bodem zijn geplant (want ja, die hebben wij ook). Dus ik stel mij zo voor dat Jeroen Dijsselbloem (minister van Financiën) in campingsmoking met wc rol onder zijn arm, moedeloos naar het volgende overleg toe loopt in de tent van Financiën en tot drie uur ’s nachts ellenlange sommen zit te maken op zijn rol toiletpapier samen met de campinggasten van buurcamping D66, CU en SGP.

                Maar wat als je helemaal niet van kamperen houdt, net als ik. Dan zit er niets anders op dan alles van digitale waarde over boord te gooien en eenzaam op een houtje te gaan bijten. Ehm, net als kamperen dus.

Wat gebeurt er met televisieland?

De Nederlandse publieke omroep (NPO) krijgt te maken met nog eens 100 000 miljoen aan bezuinigingen, bovenop 200 000 miljoen die ze al moesten bezuinigen. Volgens Sander Dekker (staatssecretaris OCW) moet de publieke omroep spannender worden, maar mag ze niet op de commerciële omroepen lijken. Alle programma’s die op programma’s van de commerciële zenders lijken moeten eruit. Er moet een duidelijk onderscheid zijn.

                Daarnaast stelt hij voor om meer reclames uit te zenden, wat weer meer geld oplevert en zo het gat iets kan dichten.

                Maar wacht even. Dus het moet spannender, meer reclames, maar mag niet lijken op de commerciële omroep. Eh… maar dat is toch precies zoals de commerciële zenders het doen?

                Gisteren werd er op het malieveld in Den Haag een petitie uitgereikt die door 261.264 mensen in drie weken tijd was ondertekend. Een record volgens deskundigen. Reactie van Dekker, die erbij stond als een soort specht in een mitella, alsof hij het erin wilde rammen: ‘Ik denk dat het wel kan. Als we met z’n allen rond de tafel gaan zitten.’

                Dit lijkt wel het hele motto van dit kabinet. Rond de tafel zitten, beetje kletsen, geen knopen doorhakken, weer een beetje kletsen, net zo lang tot iedereen moe naar huis toe gaat. Zijn dit de hangpoliticussen? De nieuwe hanggeneratie? Die straks in hun 24-uur luier nog aan tafel zitten met hun rollator bij de deur geparkeerd, terwijl heel Nederland al wegbezuinigd is?

                Hoe het ook zij, de NPO wordt volgens Dekker een commerciële omroep gesponsord door onze belastingcenten en reclame campagnes met spannende publieke programma’s voor een breed publiek, die niet lijken op de rest, maar wel exact hetzelfde zijn.

                Ik denk dat ik even rond de tafel moet gaan zitten met een kop koffie om dit te verwerken.

Ja, maar...(Rusland vs Nederland)

Wat gij wilt dat een ander voor u doet, doet ook gij insgelijks. De gulden regel. Dus als Rusland Nederlanders oppakt, dan pakt Nederland ook Russen op. Wel zo eerlijk toch. Of zie ik het nou verkeerd?

                De Nederlander past zich graag aan. Zelfs aan de KGB mentaliteit van de Russen. We zijn internationaal ingesteld en spreken meerdere talen; ik denk dat we elkaar prima verstaan na deze twee incidenten. Hoezo rel?

                ‘Nee,’ zegt Rusland, ‘een diplomaat is onschendbaar. Die mag doen en laten wat hij wil, iedereen mishandelen, stomdronken zijn, het maakt niet uit, maar je mag hem nooit oppakken.’

‘Oké,’ antwoord Nederland in het Russisch, ‘Greenpeace voer over internationale wateren, dus die mocht je ook lekker niet oppakken. Ha ha.’

                 En dan komt hij. De: ja, maar… dat is een ja, maar toch ook weer geen ja. En tegelijkertijd is het ook geen nee. Dus eigenlijk is het een niets. Alsof het gesprek in het niets blijft hangen en daar niet meer weg kan komen. Ja, ik ben het er wel mee eens, maar eigenlijk toch ook weer niet, en wat ik eigenlijk zeggen wil dat zeg ik niet, ik verzacht het daarom met een maar, maar het betekend gewoon eigenlijk misschien toch wel een nee. Maar toch ook weer niet. Snap je wel?

                 In deze ruimte bevinden Nederland en Rusland zich nu. In de ja, maar… ruimte. Wij hebben jullie diplomaat opgepakt, maar… En Rusland heeft onze Greenpeace mensen opgepakt, maar…

                Dit zijn de gesprekken die meestal tot niets leiden. En op een gegeven moment hoor je er dus ook niets meer over. Alsof ze, je raad het al, in het niets zijn blijven hangen. Of toch? Ja, maar…

George Orwells '1984' kwam dertig jaar te vroeg

George Orwell had zijn boek 1984 beter 2014 kunnen noemen. Dit boek schetste een toekomst beeld dat voor die tijd erg schokkend was. Maar Big Brother is watching you is niets meer dan de harde realiteit vandaag de dag.

                Wat begon als een onschuldig social network  genaamd Facebook, blijkt niets meer dan een excuus om je in de gaten te houden. Facebook en Twitter gaan nu ook al je persoonlijke gesprekken en likes doorgeven. Dus iets onschuldig leuk vinden is er niet meer bij.

                Een stiekem gesprekje is allang niet stiekem meer. Ik heb stiekem met je gedanst, ik hoop dat je het hebt geliked. Zou ik niet meer doen.

                ‘Ja,’ zegt Opstelten (minister van Veiligheid en Justitie) dan, ‘als je niets fout hebt gedaan. Waar zou je je dan druk om maken.’ Nou, omdat sociale controle wel erg buitengewone proporties aanneemt tegenwoordig. Vroeger werd je in de gaten gehouden door je buren, nu door een onbekende Chinees, of een Amerikaanse poedel.

De tijd dat je anoniem de digitale straten af kon surfen is afgelopen. Lugubere steegjes worden gelegaliseerd. En likes worden verhandeld als XTC pillen. Om over status nog maar niet te spreken. Iedereen die typt wat hij aan het doen is, doet precies hetzelfde: typen. Niets is meer anoniem. Ik ben mijn identiteit verloren, omdat een illegale Rus net zijn handen vuil heeft gemaakt aan exact hetzelfde als ik, precies: typen.

 Opstelten en Teeven van het ministerie van Justitie (ministry of justice in 1984), dit zijn overigens de twee ministers die het meest op een Muppet lijken, Waldorf en Statler, dat zijn die ouwetjes in dat bakkie, die lachen zich krom.

‘Net als je denkt dat je iets hebt geliked. Krijg je weer zo’n irritante reclame over hetzelfde onderwerp.’ Ha ha ha.

‘Dan moet je hem gewoon unliken. En dan krijg je daar weer een reclame over.’ Ha ha ha.

‘Ik like helemaal niets.’ ‘Nee, maar dat wisten we al.’ Ha ha.

Hopelijk worden die twee ook weg bezuinigd. ‘Net als je denkt om ze te gaan unliken. Gebeurt er iets geweldigs.’ ‘Wat?’ ‘Ze gaan weg!’ 

Het is niet voor niets dat ze vandaag demonstreren in Washington tegen de afluister praktijken van de NSA. '1984 is een roman, geen handboek', stond er op een van de spandoeken.

Dodenrit van drs P Rutte

Ze rijden met de trojka door het politieke woud

Er zijn een partij of elf, het is herfst en vrij koud

De paardenhoeven knersen in het pasgehouden debat

’t Is avond in Den Haag en iedereen is het zat

Ze reizen met de Tweede Kamer, Rutte-II is nog wat jong
Door 't eindeloze woud waarover ik zo-even zong
Een lommerrijk en zeer onoverzichtelijk terrein
Waarin men zich niet gelukkig prijst dat er zoveel leeuwen zijn

Ze zijn op weg naar de begroting, maar de weg daarheen is lang

Daarom vullen zij de tijd met klagelijk gezang

Intussen gaat zich iets bewegen in de achtergrond:

Iets donkers en iets talrijks, het klinkt heel ongezond

Brussel is vrij ver achter hen, je ziet ze echter wel

Het is een dominante massa en een boete komt heel snel

En met hun economische groei, halen zij ons in

Wat onvoordelig uit kan pakken voor Rutte in onmin

De donkere gedaanten zijn bijzonder vlug ter been
Ze weten niet van krimpen, en ze kijken heel gemeen
Het lijkt heel erg op Duitsland, en Frankrijk bovendien
Ze zijn waarschijnlijk bedrieglijk, dat kun je zo wel zien

Al is de toestand zorgelijk, Rutte raakt niet in paniek

Hij houdt de moed erin met geraffineerd tactiek

Hij kent zijn eigen wijze, hij praat heel wat af

Terwijl Brussel nader komt in gestrekte draf

Het is van hier naar drie procent nog een kleine honderd werst

’s Is prettig dat de plannen net vanmiddag zijn ververst

Wel jammer dat de anderen ons toch hebben ingehaald

Men ziet de flinke eetlust die uit hun ogen straalt

Ze doen heel onbekommerd en ze zingen continu

Toch moet er iets gebeuren onder moeders paraplu

En zonder op te vallen overlegt hij met Samsom

‘Wie moet eraan geloven,’ vraagt hij. ‘Toe, bedenk nou. Kom!’

‘Moet het D66 maar wezen?’ ‘Nee, want daar heb ik het op gemunt.’

‘Wat vind je van het CDA?’ ‘Met elf zetels had dat ook best gekund.’

‘En 50Plus dan?’ ‘Nee, 50Plus niet, die komt bij mij vandaan.’

Dus sturen we de Partij voor de Dieren direct uit de laan.

Dus onder het gepraat pakt Rutte het meisje handig beet

Daar vliegt zij uit het overleg met een griezelige kreet

De pers heeft alle aandacht voor die lekkernij

Nog zes partijen te gaan en o, wat zijn zij heden blij

Ze mogen PVDD wel waarderen om haar eetbaarheid

Want daardoor raken zij de aandacht voorlopig even kwijt

Zo jagen zij maar voort als in een natte droom

Ajo ajo ajo al in die hoge klapperboom

Daar klinkt weer dat gehuil en hun hoop is weer verscheurd

Brussel is weer terug en nu is 50Plus aan de beurt

Daar gaat het oude kind, wel strijdlustig, maar toch niet zo braaf

Nog achtenzestig werst en in Den Haag daar woont een graaf

Rutte zit nog na te peinzen en Samsom stort menig traan

En kijk daar komt achter hen Brussel al weer aan

Dus CDA, 't is wel spijtig maar jij wordt geen virtuoos

Nog tweeënvijftig werst en daar was laatst een partijtje loos

Nu het CDA is verwijderd hebben zij weer even rust

Maar nee, daar is Brussel weer, op nog een partij belust

De doodskreet van D66 snijdt hun pijnlijk door de ziel

Nog zesendertig werst en in blauwgeruite kiel

Samsom en Rutte zijn over, dus ze zingen een duet

En als 't even mee wil zitten halen ze het net

Helaas, Rutte moet haar afstaan aan de hongerige troep

Nu nog maar twintig werst en Hoeperdepoep zat op de stoep

Rutte zingt nu weer wat rustiger want de begroting komt in zicht

Hij maakt een sprong van blijdschap en verliest zijn evenwicht

Terwijl Brussel hem verslindt, denk hij: ‘Dat is pech

Ja, de begroting was een mooi plan, maar net iets te ver weg’

(Trojka hier, trojka daar)

Ja, je ziet er niet veel meer dit jaar

(Trojka hier, trojka daar)

Nee, ze zijn nog lang niet klaar

(Trojka hier, trojka daar)

Nooit uit voorraad leverbaar

(Trojka hier, trojka daar)
Hoeveel mensen zonder werk dit jaar

(Trojka hier, trojka daar)

Met een slaven handgebaar

(Trojka hier, trojka daar)

Doe het zelf met naald en schaar

(Trojka hier, trojka daar)

Dat is helemaal niet wonderbaar

(Trojka hier, trojka daar)

Twee halfom en een tartaar

(Trojka hier, trojka daar)

Een corruptiebazaar

(Trojka hier, trojka daar)

Hulde aan het gouden paar

(Trojka hier, trojka daar)

Foei hoe suffend staat gij daar

(Trojka hier, trojka daar)

Mark Rutte is de koffie klaar

(Trojka hier, trojka daar)

Nu zijn de rapen gaar

(Trojka hier, trojka daar)

Is hier ook een abattoir

(Trojka hier, trojka daar)

De oppositie krijgt een klapsigaar

(Trojka hier, trojka daar)

Uitgedunde weduwnaar

(Trojka hier, trojka daar)

Leve onze goede Koning!

De orchidee is de nieuwe geranium

Achter de geraniums zitten. Dit is een uitdrukking voor bejaarden die hun dagen slijten met het in de gaten houden van de buurt, terwijl ze nauwelijks nog buiten komen. En dus achter de geraniums blijven zitten.

                Ik heb nieuws voor deze verstokte bejaarden. De geranium is uit, de orchidee is in. Hele clusters staan er nu in de vensterbanken van deze uit de tropische regenwouden van Azië, Nieuw-Guinea en Australië afkomstige plant. Waar wel meer dan 20.000 soorten van zijn.

                Maar waarom deze omslag? Waarom, iedere keer als je stiekem bij iemand naar binnen gluurt, troont er wel ergens een orchidee in een pot of vaas?

                Geraniums worden vooral geassocieerd met alles wat burgerlijk is. Saai dus. En wie wil er nou saai zijn? Voor een hippe bejaarde die gamed met zijn Xbox, traint met zijn Wii en appt via zijn IPhone, is het natuurlijk ondenkbaar om voor burgerlijk door te moeten gaan. Dus was het tijd voor een nieuwe generatie planten in de vensterbank.

                Uiteindelijk maakt het geen wezenlijk verschil, want of je nu appt of post aan een onbekende chinees wat er in de buurt gebeurt of dat je dat stiekem over de heg doet met de buurvrouw. Alles in de gaten houden doe je toch.

                Maar misschien is er een andere reden. De uitdrukking wordt namelijk ook in verband gebracht met werkloos thuiszitten. En met bijna 1 miljoen werklozen in dit land zou dat een ware bloei betekenen voor de geranium industrie.

                Het is dan natuurlijk veel chiquer om tegen iemand te zeggen ik zit achter de Herminium monorchis (ofwel honingorchis). En dat de ander dan terug zegt: Wat? Echt zo dat je denkt van; waarom zit jij niet gewoon achter de Neotinea ustulata (aangebrande orchis) of zo. Veel chiquer, hoor je wel.

                Niemand weet waar de uitdrukking vandaan komt, maar wel dat hij in 1937 voor het eerst opgeschreven werd. Alleen wel in een andere betekenis. De uitdrukking is dus door de jaren heen verandert.

                Maar of het nu achter de orchideeën zitten gaat worden? Ik weet het niet.

De kier van Samsom

Sam zit op zijn kamer. En hij wil de deur niet open doen. En nu is Rut boos.

‘Doe nou open,’ zegt Rut (Rutte).

‘Doe het zelf,’ zegt Sam (Samsom).

‘Maar ik ben buiten.’

‘Nou en. Ik praat alleen door het sleutelgat.’

‘Wat zeg je?’

‘Ik praat alleen door het sleutelgat.’

‘Je hoeft niet zo te schreeuwen.’

‘Anders versta je me niet.’

‘Wat zeg je nou? Dit is ook niets aan.’ En Rut loopt naar huis.

‘Rut! Rut? Waar ben je nou? Rut?...’