Utopie

Het nieuwe programma van de Mol heet Utopia. Een bunker met vijftien hopeloze mensen die blijkbaar geen baan en geen leven hebben en niets liever willen dan dat volslagen vreemden kritiek op hen geven. Want iedere maand wordt er eentje weggestemd.

                Het interessante is dat het woord Utopia voor het eerst werd gebruikt in een boek van Sir Thomas More waarin een ideale samenleving werd geschetst. Of wij dit nu ook een ideale samenleving vinden of niet, dat maakt niet zoveel uit. Die samenleving lijkt in ieder geval niets op de ideale samenleving van de Mol. Het was een samenleving met straten van wel zes meter breed en waar gelijkheid en kuisheid centraal stond. En als op de eerste de beste aflevering er al ongegeneerd getongworstelt wordt dan is kuisheid niet het centrale thema van dit programma.

                Volgens de Van Dale betekent Utopie een onbereikbaar ideaal. Of het wordt ook wel als een onmogelijke werkelijkheid omschreven. Je vraagt je dus af of deze mensen wel weten waar ze aan begonnen zijn? Want ja, als iets onmogelijk is, waarom zou je er dan überhaupt aan beginnen. Dan lijkt het mij dat je leven toch wel de status van volledig zinloos en betekenisloos heeft bereikt, wil je je vrijwillig voor zoiets opgeven.

                Een jaar lang leven in een bunker met vijftien vreemden die iedere maand van gedaante veranderen en je enige troost is een koe, een geit en een gesloten kluis. Ik probeer het woord ideaal hier nog steeds tussen te wurmen, maar kan geen plek vinden.

                In Afrika hebben ze niets te eten, in Azië worden ze voortdurend opgeschud of overspoeld, in Amerika voelt het als -50 en in Nederland creëren we onze eigen armoe. Utopia van de Mol.