De nieuwe pandemie

Facebook. NSA. Russische gadgets. Drones. Spioneren is net zo gewoon geworden als een boterham met kaas. Global Paranoia is de nieuwe pandemie. En er lijken geen medicijnen tegen bestand.

                Als je op de wc zit met je telefoontje en voor degenen die nu denken, getver. Het is echt waar, er zijn mensen die dit doen. En je facebookt nog even snel je vrienden dan is de kans groot dat je grote boodschap verder reikt dan je dacht.

                Of dat ene telefoontje met je oma van 93. Dat ligt al snel ergens op een bureau in Amerika en wordt gedocumenteerd tot je zelf allang niet meer bestaat. Is dit eeuwig leven?

                Er zijn ook mini camera’s op komst die je opspelt als een soort dasklip en die de hele dag door foto’s maken. Een soort fotodagboek. Dat betekend dat ook jij als nietsvermoedende voorbijganger zo op de foto komt te staan, in iemands dagboek, terwijl je helemaal niets met deze persoon te maken hebt.

Ik kom wel eens in Frankrijk en omdat ik een nogal Frans uiterlijk heb sta ik ook in menig Japans fotoboek, omdat de Japanners het altijd leuk vinden om ongevraagd met Franse mensen op de foto te staan. Of ik ben misschien wel op Facebook gezet als typisch Frans voorbeeld, terwijl ik helemaal niet Frans ben. En dan denken de Japanners: zo zien de Fransen eruit en dan voelen de Fransen zich weer gediscrimineerd omdat zij niet op de foto zijn gezet, terwijl zij toch de echte Fransen zijn en dan hebben we weer ruzie om niets. Precies, paranoia.

Wat zou het mooi zijn als op een gegeven moment. Niemand heeft het in de gaten. Iedereen gaat tegelijk elkaar bespioneren. En dan. Plotseling. Komen ze elkaar allemaal tegelijk tegen. Bam! Paranoid City. Iedereen heeft iedereen aan de telefoon, maar heeft geen idee met wie ze praten en wat ze zeggen moeten. Een soort Global Conference Call. Maar dan ongevraagd.

                Daar wonen we nu met zijn allen in. Paranoid City. Welkom. (doe wel even je virtuele schoenen uit als je binnenkomt, dat is wel zo netjes)