Duur water

Dankzij het nieuwe begrotingsakkoord wordt leidingwater duurder. We betalen nu zo’n 30 cent voor 200 liter water, dat zijn ongeveer duizend glazen. Dat is goedkoop, zeggen de waterleidingbedrijven. En dat is waarschijnlijk omdat wij niet drie uur hoeven te lopen voor een emmertje water. Nee, gelukkig niet. En dat willen we graag zo houden. Straks moeten we water tanken bij de buren, omdat het daar goedkoper is, net als brandstof.

Wat ook opmerkelijk is, is dat gezinnen erop voorruit gaan in dit akkoord. Ten eerste denk ik dan. Definieer gezinnen. Wat is een gezin? Vader, moeder, kinderen? Volgens mij is deze klassieke samenstelling allang al uit de mode. Maar goed, de tweede vraag die bij mij opkomt. Gebruiken gezinnen (en dan houd ik het maar even bij de klassieke samenstelling voor het gemak) niet heel veel water? Een gezin met minstens vier personen douchet toch veel vaker, moet veel vaker een was draaien, veel meer groente en aardappelen koken. Dat verbruikt toch heel veel water! En is dus veel meer geld kwijt.

                Wij hebben luxe in Nederland. Omdat we zo uit de kraan kunnen drinken. Maar met deze nieuwe taks wordt een douche een schaars moment. Mijn moeder deed vroeger altijd de warme kraan beneden aan als ik te lang onder de douche stond, want dan werd het water bij mij koud. Aarrrggg! Riep ik dan. Ik denk dat deze trend weer in opmars is. Helaas.

                Maar onze luxe is betrekkelijk. Denk maar eens mee. Wij hebben krachtige zuiveringsinstallaties waardoor het mogelijk is om zo water uit de kraan te drinken. Deze installaties zuiveren veel, maar niet alles. Met de vergrijzing in onze samenleving zijn er heel wat ouderen en die ouderen gebruiken heel wat medicijnen en die medicijnen plassen zij vervolgens weer uit en die komen via de rioollering weer bij de zuiveringsinstallaties en helaas zijn er geen methodes om die uit het water te zuiveren. Dus zijn wij met zijn allen een soort secundaire viagraslikkers. Of hartpillen, reumapillen, diabetes pillen (incontinentie pillen?) We moeten straks duur betalen voor het slikken van tweedehands medicijnen.

Ik blijf het toch verassend vinden dat in tijden van economische malaise de overheid de eerste levensbehoeften (voedsel, kleding en onderdak; en laten we medicijnen daar ook maar bij noemen, want menig mens kan niet zonder leven) als eerste duurder maakt.

                Ik denk dat ik mijn wandelschoen maar vast oppoets voor die drie uur lopen.