Ga weg!

Ga weg! Deze uitdrukking drukt volledige verbazing of totale onthutsing uit. Zo iets van, dit is zo ongelofelijk, dit kan niet waar zijn.

                ‘Ik heb net een tien voor mijn rapport gehaald.’ ‘Ga weg!’

                Als je het letterlijk opvat zou je denken dat je onmiddellijk weg moet lopen. Of erger, dat er iets ergs staat te gebeuren en dat je je zo gauw mogelijk uit de voeten moet maken. En hoe vaker mensen het zeggen. Hoe meer je dat gevoel krijgt.

                ‘Echt waar. Een 10.’ ‘Ga toch weg. En dat ondanks dat je ziek was. Wat goed, zeg.’

                Dit is de overtreffende trap. Ga toch weg. Als je nog verbaasder dan verbaasd bent en je eigenlijk geen woorden meer hebt om je uit te drukken. Dan laat je de ander gewoon ophoepelen. Althans zo klinkt het. Ga weg. Ga toch weg. Ga nou toch weg, want ik kom er niet meer uit.

                Ik vind het een erg onhandige uitdrukking. Niet alleen omdat hij je het gevoel geeft dat je aanwezigheid niet langer gewenst is. Maar ook omdat ik er zo obstinaat van word.

                ‘Ga weg!’ ‘Hoepel zelf op! Wie denkt je wel niet dat je bent!’

                In mijn ogen komt het allemaal wat hufterig over. Je zou er ruzie van krijgen en het enige dat je wilde is je verbazing uitdrukken.  

                Ik vind het ook een onhandige uitdrukking omdat hij in bepaalde omstandigheden niet in je voordeel blijkt te werken. Stel je voor je beste vriend of vriendin heeft net de loterij gewonnen.

                ‘Je raadt het nooit. Ik heb gewoon de jackpot gewonnen. 7,5 miljoen euries, man.’ En dan kom jij met: ‘Ga weg!’ Dit lijkt mij niet het juiste moment om je vrienden weg te sturen.

                Of deze: ‘ik heb nog een kaartje over voor dat al maanden uitverkochte concert. Ik wilde je mee vragen.’ ‘Ga weg!’

                Je zou eerder ‘blijf alsjeblieft’ willen zeggen. Maar helaas is in onze taal daar nog geen uitdrukking voor bedacht. Wat op zich ook wel weer verbazingwekkend is. Ik zou bijna willen zeggen, Ga weg!